กล่องจักรวาล (Universe Storage Box) - ตอนที่ 124
USB:บทที่ 124 สู้
ทักษะต่างๆ และเวทมนตร์กําลังลอยอยู่ในอากาศ ขณะที่เสียงระเบิดดังออกมาอย่างต่อเนื่อง เวทมนตร์ที่ยอดเยี่ยมทําให้พื้นที่ทั้งหมดสว่างไสวด้วยความสว่างที่หาที่เปรียบมิได้
อย่างไรก็ตามภายใต้คาถาที่งดงามเช่นนี้มักหมายถึงความตาย ทั้งหุบเขาหลิงเซียวและแซมซาราเริ่มมีผู้คนเสียชีวิตอย่างต่อเนื่อง
อย่างไรก็ตามจํานวนผู้เสียชีวิตในหุบเขาหลิงเซียวนั้นสูงกว่าและจํานวนผู้เสียชีวิตก็เร็วขึ้น
ท้ายที่สุดผู้คนจากแซมซราก็มีระดับสูง
พวกเขามีระดับสูง และอุปกรณ์ที่ดี และความแข็งแกร่งในการต่อสู้ และแต่ละคนชอบและเชี่ยวชาญในการต่อสู้แบบตัวต่อตัว
สมาชิกในหุบเขาหลิงเซียวล้มตายกันมากมาย
แน่นอนว่า การต่อต้านอย่างสิ้นหวังของผู้คนจากหุบเขาหลิงเซียวนั้นส่งผลดีอย่างมาก ทําให้คนจากกิลดแซมซราล่าช้าไปชั่วขณะ
ยิ่งไปกว่านั้นมันยังทําให้คนจํานวนไม่น้อยของแซมซาราเสียชีวิตและยังกินโพชั่นของพวกเขาเป็นจํานวนมาก
“ไปกันเถอะ!” แซมซาราไม่สนใจที่จะมองไปที่ซากศพที่อยู่เกลื่อนพื้นได้
ใบหน้าของเขาเคร่งขรึม เขาไม่เคยคิดเลยว่าคนพวกนี้ตั้งใจจะฆ่าตัวตายไปพร้อมกับเขา มันยิ่งทําให้เขาสูญเสีย
เขาไม่ได้กลัวผู้คนจากหุบเขาหลิงเซียว เพราะอีกฝ่ายควรใช้กําลังคนส่วนใหญ่ไม่มากก็น้อยไปแล้ว
แต่พวกเขาก็ยังต้องคํานึงถึงของหมาป่าสีเงินพระจันทร์คําราม
ครั้งนี้พวกเขาไม่ได้มาที่นี่เพียงเพื่อที่จะทําลายหุบเขาหลิงเซียว แต่มาเพื่อแย่งบอลออกไปฆ่ามันและเพื่อที่จะได้มาซึ่งป้ายคําสั่งสร้างเมือง!
กองทหารของแซมซาราบุกเข้ามาอย่างรวดเร็วและหลิงเสี่ยวจิ่วและคนอื่นๆ ที่อยู่ภายในก็ได้รับข้อความว่านักรบของแซมซาราได้เข้ามาแล้ว
“เหล่านักรบทั้งหลาย จงหยุดค่าความโกรธไว้ คนอื่นๆ อย่าเพิ่งโจมตีหมาป่าตัวนั้นในตอนนี้” คราวนี้ศัตรูของพวกเขาไม่เพียงแต่จะเป็นหมาป่าตัวใหญ่ที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาเท่านั้น แต่ยังรวมถึงผู้คนจากแซมซาราที่อยู่เบื้องหลังพวกเขาด้วย
กล่าวได้ว่าหมาป่าตัวนี้อยู่ในลมหายใจสุดท้ายแล้ว และการฆ่ามันก็เป็นเพียงเรื่องของเวลา ศัตรูที่ใหญ่ที่สุดของหุบเขาหลิงเซียวในตอนนี้ก็คือคนจากแซมซาราที่มาพร้อมกับความปรารถนาดี
“หัวหน้ากิลด์จิ่ว ดูเหมือนว่าพวกคุณจะยุ่งมาก คุณต้องการความช่วยเหลืออะไรหรือไม่?” หลังจากนั้นไม่นานแซมซาราก็พาคนของเขาเข้ามา
เมื่อเห็นว่าหมาป่ายักษ์ยังคงอยู่ที่นั่นและมันกําลังจะตาย เขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกอยู่ในใจ
ตราบใดที่คนที่หุบเขาหลิงเซียวตาย หมาป่ายักษ์ตัวนี้ก็คงจะไม่มีปัญหากับคนที่เขาพามา
“เราไม่รบกวนกัปตันหรอก เพราะว่าพวกเราสามารถแก้ปัญหาที่นี่ได้พวกเราจึงไม่ต้องการความช่วยเหลือจากคุณ” หลิงเสี่ยวจิ่วคอยคุมคนของเขา ในขณะที่เขาพูด
” หัวหน้ากิลด์หุบเขาหลิงเซียว เราไม่จําเป็นต้องต่อสู้อีกต่อไปแล้ว พวกเรา แซมซาราต้องการหมาป่ายักษ์ตัวนี้ จงพาคนของคุณไปและพวกเราจะไม่ทําปัญหาให้กับคุณ” คนจากกิลล์หุบเขาหลิงเซียวยังคงดื้อดึงและโจมตีหมาป่าอย่างต่อเนื่อง
เขากลัวว่าจะเกิดสิ่งที่ไม่คาดคิดขึ้น ดังนั้นเขาจึงไม่ได้วางแผนที่จะชะลอมัน
” พวกเราเจอบอสตัวนี้ก่อนและมันใกล้จะจบแล้ว กัปตัน คุณคงไม่ขโมยบอสเราใช้ไหม?” หลิงเสี่ยวจิ่วกล่าวด้วยใบหน้าที่เศร้าหมอง
“ฉันก็แค่ขโมยมัน แล้วจะทําไมล่ะ?” อย่างไรก็ตาม แซมซาราไม่สามารถทําอะไรกับมันได้เห็นได้ชัดว่าเขากําลังคิดในสิ่งเดียวกัน เขามาที่นี่ด้วยเป้าหมายเดียวกันนั่นก้คือซื้อเวลาให้ตัวเองแซมซาราเองก็น่าจะรู้เรื่องนี้เช่นกัน
“หุบเขาหลิงเซียวของเราและแซมซาราของคุณสงบสุขมาโดยตลอด ในเมื่อพวกเราไม่เคยไม่เรื่องบาดหมางกัน พวกคุณอยากจะเริ่มต้นความขัดแย้งระหว่างทั้งสองกิลด์จริงๆ งั้นหรือ? หลิงเสี่ยวจิ่วเลิกคิ้ว เขามองไปที่แซมซาราแต่ไม่สามารถพูดอะไรได้
เขาได้ยกเรื่องนี้ขึ้นมาพูดเพียงเพื่อที่แซมซาราจะชั่งน้ำหนักถึงข้อดีข้อเสียได้
อย่างไรก็ตามเนื่องจากแซมซาราไม่สามารถนําคนจํานวนมากมาได้ นั่นหมายความว่ากิลด์ระดับสูงอื่นๆก็กําลังมาเช่นเดียวกัน แซมซาราจึงอดไม่ได้ที่จะกลัว
“ถ้ามันเป็นบอสตัวอื่นๆ พวกเราคงจะปล่อยมันไป แต่หมาป่ายักษ์ตัวนี้เราทั้งคู่รู้คุณค่าของมัน หัวหน้ากิลด์จิ่วเราทําให้คุณอุ่นเคืองแล้วล่ะ” แซมซราพูดออกมา
เช่นเดียวกับที่แซมซารายังพูดไม่จบ ทักษะและเวทมนตร์มากมายจากหุบเขาหลิงเซียวก็ประดังเข้ามาหาเขาในเวลาเดียวกัน
ถึงแม้ว่าเขาจะเตรียมพร้อมเอาไว้แล้ว แต่เขาไม่ได้คาดคิดว่าหลิงเสี่ยวจิ่วจะโจมตีได้ง่ายขนาดนี้ เขาจึงไม่ได้เตรียมตัวมาอย่างเพียงพอ
เป็นผลให้แซมซาราที่แข็งแกร่งและมีทักษะในการต่อสู้แบบตัวต่อตัวตกอยู่ภายใต้การโจมตีของทักษะและคาถามากมาย
แต่พวกเขาก็ยังไม่สามารถทําอะไรได้ พวกเขาทําได้เพียงเฝ้าดูในขณะที่พวกเขากําลังจมอยู่ในคาถาและทักษะต่างๆ
“แม่งเอ้ย!”
นี่เป็นคําสุดท้ายที่แซมซาราจะสามารถพูดได้
เขาไม่ได้ใช้เพียงทักษะเดียวหรือหลบหลีก เขาตายแบบนั้นและกลับไปที่จุดเกิด
” พี่น้อง พวกเขาฆ่ากัปตันแล้ว ทุกคนโจมตีพร้อมกัน!” แม้ว่าผู้เล่น แซมซาราที่เหลือจะโกรธ แต่พวกเขาก็ไม่ได้สูญเสียความรู้สึกไป
ท้ายที่สุดพวกเขาล้วนเป็นทีมชั้นยอดและจะไม่ตกอยู่ในความสับสนวุ่นวายง่ายๆ
หลังจากนั้นการต่อสู้ระหว่างทั้งสองฝ่ายก็ระเบิดขึ้นตามที่คาดไว้
กองกําลังของแซมซาราดําเนินการอย่างโจ่งแจ้ง ในขณะที่จํานวนคนที่อยู่ด้านข้างของหุบเขาหลิงเซียวนั้นมีน้อยมาก และยังมีคนอีกสองสามคนที่ต้องจัดการหมาป่ายักษ์
“ตอนนี้ไม่ต้องห่วงหมาป่ายักษ์ตัวนั้น ทุกคนมาที่นี่เ” เขารู้ว่าโอกาสที่เขาจะชนะนั้นมีไม่มากนัก แต่เขาก็ไม่อยากปล่อยให้แซมซาราชนะง่ายๆ
ไม่ว่าในกรณีใดเขาก็ไม่สามารถเอาชนะหมาป่าตัวใหญ่ตัวนั้นได้ดังนั้นเขาก็อาจทําให้มันโหดร้ายมากขึ้น
ผู้คนจากหุบเขาหลิงเซียวได้ยอมแพ้ในการล้อมหมาป่าตัวใหญ่และพวกเขาทั้งหมดได้เข้าร่วมในการต่อสู้กับแซมซารา
ในที่สุดหมาป่าสีเงินพระจันทร์คํารามก็พบโอกาสที่จะสูดลมหายใจและเมื่อดวงตาขนาดใหญ่ของมันมองไปที่การต่อสู้ที่วุ่นวายตรงหน้าของมันก็มีแววกระหายเลือดฉายผ่านดวงตาของมัน
แม้ว่าหมาป่าสีเงินพระจันทร์คํารามจะยังไม่ตายในตอนนี้ แต่มันก็เป็นสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด
มันมีความคิดเป็นของตัวเองและรู้ว่ามันได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรง
ดังนั้นไม่ว่าใครจะชนะมันก็ยากที่หมาป่าสีเงินพระจันทร์คํารามจะรอดพ้นจากชะตากรรมของการถูกฆ่าไปได้
เมื่อนึกถึงว่ามันถูกปิดล้อมอีกทั้งมีคนประสงค์ร้ายต่อลูกน้อยของมัน
อย่างไรก็ตามหมาป่าสีเงินพระจันทร์คํารามก็รู้สึกไม่เต็มใจมากขึ้นเรื่อยๆ ขนสีขาวราวกับหิมะค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีแดงและดวงตาของมันแดง…!
“อวู้!” “อวู้!” หมาป่าสีเงินพระจันทร์คํารามขึ้นสู่ท้องฟ้า เพื่อลูกของมันเองมันต้องฆ่าทุกคนที่อยู่ด้านล่าง มิฉะนั้นถ้ามันตาย ลูกของมันจะตกอยู่ในมือของพวกเขา
“ไม่ดีเลย หมาป่าสีเงินพระจันทร์คํารามได้แปลงร่างแล้ว!” หุบเขาหลิงเซียวและแซซราได้ค้นพบความผิดปกติของหมาป่าสีเงินพระจันทร์คําราม
และหมาป่าสีเงินพระจันทร์คํารามที่กําลังจะตายในตอนแรกดูเหมือนจะฟื้นคืนสู่สภาพที่ดีที่สุด
ดวงตาของมันกวาดไปทั่วฝูงชนด้านล่างอย่างเย็นชา จากนั้นปากของมันก็เปิดออก
ขณะที่ลูกบอลแห่งเปลวไฟพุ่งออกมาสร้างความหายนะท่ามกลางฝูงชนเหล่านั้น
นักเวทย์ที่มีพลังป้องกันต่ำและพลังชีวิตต่ำเป็นคนที่ต้องแบกรับความหนักหน่วงของการโจมตีและตายทันที ส่วนอาชีพโจมตีระยะประชิดที่มีค่าป้องกันสูงเองก้ไม่สามารถหลบการโจมตีนี้ได้เช่นกัน