บทที่ 415 ไม่จ่ายก็ติดคุก
บทที่ 415 ไม่จ่ายก็ติดคุก
ร่างกายของจางต้าหู่สั่นอย่างควบคุมไม่ได้ และจิตใจของเขาเต็มไปด้วยคำว่า ‘ฉ้อฉลสมรสและผิดกฎหมาย’
จางอวี้เอ๋อเองก็เพิ่งถูกจำคุกไป ดังนั้นเขาจึงหวาดผวากับตำรวจและการถูกจำคุกไปโดยสัญชาตญาณ
เขาไม่อยากติดคุก!
สะใภ้ใหญ่ตระกูลจางก็ตกใจเช่นกัน เธอไม่รู้ว่าสิ่งนี้เกิดขึ้นได้ยังไง!
เพื่อให้ตัวเองพ้นภัย เธอสาปแช่งทันที “ฉันเคยบอกไปแล้วไงว่านังนั่นไม่ใช่คนรักนวลสงวนตัว และเธอก็เคยมีอะไรกับคนอื่นแล้วด้วยซ้ำ!”
“หุบปาก!” จางต้าหู่ตบบ้องหูเมียตัวเองทันที “ความจริงเป็นยังไงยังไม่รู้ด้วยซ้ำอย่าก่อปัญหาที่นี่!”
สะใภ้ใหญ่ตระกูลจางถูกตบจนหูอื้อและใช้เวลานานกว่าจะตอบสนองได้
ถ้าอยู่ที่บ้าน เธอคงกระโจนเข้าใส่จางต้าหู่ไปแล้ว
แต่ตอนนี้พวกเขาอยู่ในบ้านตระกูลเซี่ย ทั้งยังต่อหน้าเสิ่นอี้โจวและผู้ใหญ่บ้านทั้งสอง เธอจึงไม่กล้าพูดพล่ามอะไรอีก และได้แต่ก้มหน้าลงด้วย
ความคิดที่สับสนหมุนวนอยู่ในสมองของจางต้าหู่ และทันใดนั้นดวงตาของเขาก็ระเบิดออกมาราวกับมีแสงสว่าง เขาก้าวไปข้างหน้าและคว้ารายงานการทดสอบจากมือของผู้ใหญ่บ้านจาง เห็นอย่างรวดเร็วกับบรรทัดที่เขียนคำว่า ‘ไม่เกี่ยวข้องกันทางสายเลือด’ และใช้มือใหญ่ของเขาฉีกรายงานขาดเป็นชิ้น ๆ
เขามองไปยังเสิ่นอี้โจวอย่างภาคภูมิใจและพูดด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย “มีรายงานการทดสอบแบบไหนจากทางการอีกล่ะหะ? ฉันเป็นคนชนบทและไม่เคยได้ยินเรื่องนี้เลย! ฉันคิดว่าทั้งหมดนี่เป็นกลโกงก็เพื่อขโมยหลานของฉันไปจากครอบครัวฉันมากกว่า!”
เมื่อเห็นจางต้าหู่ฉีกรายงานเป็นชิ้น ๆ เซี่ยจิ่งเฉินและคนอื่น ๆ ก็มองไปที่เสิ่นอี้โจวอย่างกังวลใจ
แต่พวกเขาเห็นรอยยิ้มบนริมฝีปากของเสิ่นอี้โจว “สำหรับคนที่มีความรู้กระจ้อยร่อย เพียงเพราะไม่เคยได้ยินอะไรหลาย ๆ สิ่ง มันก็ไม่ได้หมายความว่าบางสิ่งไม่มีอยู่จริง รายงานการทดสอบนี้ออกโดยสำนักงานความมั่นคงสาธารณะ มันจะปลอมขึ้นมาได้ยังไง?”
จากนั้นเสิ่นอี้โจวก็หยิบรายงานที่เหมือนกันอีกฉบับออกมาจากข้างตัว “ถ้านายฉีกสำเนาอีกหนึ่ง ฉันก็จะเอาออกมาอีกหนึ่ง หรือต่อให้นายจะทำลายสำเนารายงานทุกฉบับที่ฉันเอามา ข้อมูลก็ยังอยู่เพราะพวกมันทั้งหมดถูกเก็บรักษาไว้ในสำนักงานความมั่นคงสาธารณะหมดแล้ว”
เขาโน้มตัวไปข้างหน้า ขณะมองดูจางต้าหู่ด้วยสีหน้าที่เหมือนมองคนโง่ “ขอฉันดูหน่อยเถอะว่านายจะทำลายมันได้มากแค่ไหน”
จางต้าหู่รู้ว่าเขากำลังขี่เสืออยู่และไม่สามารถลงได้ ดังนั้นเขาจึงทำได้แค่สู้จนตายและปฏิเสธที่จะยอมรับมัน
เขาพูดว่า “แม้ว่ารายงานจะเป็นความจริง แต่เป็นน้องสาวของฉันที่ทำเรื่องนี้ มันไม่เกี่ยวข้องกับฉันเลย!”
เสิ่นอี้โจวไม่รีบร้อน เขานั่งตัวตรงก่อนจะพูดว่า “จางต้าหู่ นายพาพี่น้อง…ราวยี่สิบหรือสามสิบคนจากหมู่บ้านของนายมารวมตัวกันที่นี่ และปิดล้อมตระกูลเซี่ย”
เขาหรี่ตาลงราวกับกำลังนึกถึงเหตุการณ์นั้น “ฉันจำได้ว่าตอนนั้นนายพูดว่า ‘ถ้าไม่แต่งงานกับจางอวี้เจียว นายจะทำให้เรื่องใหญ่ขึ้น ให้ทุกคนเห็นว่าเซี่ยจิ่งเฉินเป็นเดรัจฉานที่โหดเหี้ยมขนาดไหน’ ”
“นายกับจางอวี้เจียวเป็นครอบครัวเดียวกัน และได้รับผลประโยชน์จากตระกูลเซี่ยมาหลายปีแล้ว ตอนนี้ถ้านายบอกฉันว่าตัวเองไม่รู้เรื่อง นายคิดว่าฉันจะเชื่อไหม? และตำรวจจะเชื่อไหม?”
ตอนนั้นเสิ่นอี้โจวไม่ได้อยู่ด้วย เขาจึงไม่รู้เรื่องนี้อย่างละเอียดเท่าไหร่นัก
แต่เขาถามคนในตระกูลเซี่ยเป็นการส่วนตัวแล้ว รวมถึงชาวบ้านหลายคนที่เคยเฝ้าดูอยู่ในเวลานั้นจนสามารถเข้าใจเหตุการณ์ได้ทั้งหมด
เมื่อเขาพูดคำเหล่านี้ ไม่เพียงแต่จางต้าหู่และผู้ใหญ่บ้านจางเท่านั้นที่รู้สึกว่าใบหน้าของพวกเขาหมองคล้ำ แม้กระทั่งเซี่ยจิ่งเฉินก็ไม่สามารถเงยหน้าขึ้นได้
แต่เสิ่นอี้โจวพูดสิ่งนี้อย่างจงใจ
ไม่ว่าหวังผิงจะแข็งแกร่งแค่ไหน ถ้าเซี่ยจิ่งเฉินสามารถยืนหยัดได้ ทั้งครอบครัวคงไม่มีปัญหามาจนถึงป่านนี้
เซี่ยชิงหยวนรู้สึกหดหู่ใจมาระยะหนึ่งแล้วเพราะเธอกังวลเกี่ยวกับเรื่องเลวร้ายของพี่รอง และความสัมพันธ์ที่ตึงเครียดมากขึ้นระหว่างเธอกับหวังผิง!
นอกจากนี้ยังมีความรู้สึกของเซี่ยชิงหยวนที่มีต่อเซี่ยซือถง ตั้งแต่ตอนที่เซี่ยซือถงเกิดมาเซี่ยชิงหยวนช่วยเลี้ยงดูเด็กน้อยและเสียสละอะไรไปหลายอย่าง
เธอลงไปทั้งแรงและใจไปมากกว่าจางอวี้เจียว ดังนั้นจะไม่รู้สึกเจ็บปวดใจได้ยังไง?
โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับการที่เซี่ยชิงหยวนรีบเร่งกลับมาทั้ง ๆ ที่ยังท้องอยู่ แล้วตอนนี้เธอได้อะไร?
ในฐานะสามี ไม่ว่าเซี่ยชิงหยวนต้องการทำอะไร เขาจะสนับสนุนเธออย่างไม่มีเงื่อนไข
แต่ถ้าใครทำให้เธอต้องทนทุกข์ เขาจะไม่ยอมทนอย่างแน่นอนแม้ว่าคนคนนั้นจะเป็นญาติของเธอก็ตาม
ใบหน้าของจางต้าหู่เปลี่ยนเป็นสีแดงดำ ซึ่งเขาพูดอะไรไม่ออกไปสักพัก
ในเรื่องนี้เขารู้สึกว่าตัวเองคิดผิดจริง ๆ
ในตอนแรกแม่ของเขาควบคุมทุกอย่างในครอบครัว และเธอก็จัดการเรื่องของน้องสาวทั้งสองคน เขาแค่ทำตามคำสั่งเท่านั้น
จนกระทั่งเหตุการณ์ของจางอวี้เอ๋อเกิดขึ้น และแม่ของเขาก็เริ่มมีสุขภาพไม่ดี เธอจึงค่อย ๆ มอบเรื่องของครอบครัวให้เขาจัดการแทน
เขายอมรับว่าตัวเองรู้ความจริงตั้งแต่ตอนที่ทั้งสองหย่าร้างกัน และสิ่งเดียวที่เขาคิดได้คือจะหาเงินจากตระกูลเซี่ยได้อย่างไรให้มากที่สุด
ผู้ใหญ่บ้านหยวนที่นิ่งเงียบอยู่กระแอมแล้วพูดกับผู้ใหญ่บ้านจาง “พี่จาง ถ้าพวกเราหมู่บ้านซิ่งฮวาไม่ได้รับคำอธิบายสำหรับเรื่องนี้อย่างดี ผมในฐานะผู้ใหญ่บ้านคงไม่สามารถทำหน้าที่ของตัวเองในอนาคตได้แล้วล่ะ”
ผู้ใหญ่บ้านจางเข้าใจความจริงข้อนี้
เขามองไปที่เสิ่นอี้โจวโดยไม่รู้ตัว พลางสงสัยว่าเสินอี้โจวต้องการชำระบัญชีในเรื่องนี้มากน้อยแค่ไหน
เสิ่นอี้โจวไม่ทำให้ตระกูลจางผิดหวังเลย เขาหยิบกระดาษอีกกองหนึ่งออกมามอบให้ผู้ใหญ่บ้านทั้งสองคนแล้วพูดว่า “นี่คือบัญชีที่จดไว้ มันมีทั้งเงินสินสอดที่มอบให้จางอวี้เจียว และรายการสิ่งของทั้งหมดที่ส่งไปยังตระกูลจาง และด้านล่างยังเป็นรายการสิ่งของที่ตระกูลจางยืมไปแล้วหลายปีด้วย”
“เงินและสิ่งของทุกอย่างที่ถูกพรากไปจากตระกูลเซี่ย ภายใต้การกระทำหรือวิธีต่าง ๆ”
“ผมได้แปลงค่าพวกมันทั้งหมดเป็นเงินแล้ว ยอดรวมไม่มากรวม ๆ แค่แปดร้อยสามสิบเจ็ดหยวนหนึ่งเหมาเท่านั้น”
“หากตระกูลจางคืนเงินทั้งหมดให้กับตระกูลเซี่ย และพาซือถงมาให้ตระกูลเซี่ยเลี้ยงดู ตระกูลเซี่ยก็ยินดีตกลงที่จะไม่ฟ้องเรื่องฉ้อฉลสมรสของตระกูลจาง”
หลังจากได้ยินคำพูดของเสิ่นอี้โจว ทั้งห้องก็เงียบลง
จางต้าหู่เหมือนกับได้ยินเสียงฟ้าร้องดังก้องในหูของเขา ในขณะที่สะใภ้ใหญ่ตระกูลจางก็ทรุดตัวลงบนเก้าอี้
รวมกว่าแปดร้อยหยวน!
เซี่ยชิงหยวนฟังอยู่ในห้องอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ
สิ่งต่าง ๆ ในรายการส่วนใหญ่นั้นเป็นเรื่องจริง แต่มันนานเกินไปแล้ว และตระกูลจางก็ได้ใช้พวกมันไปหลายสิ่งหลายอย่างจนค่อย ๆ ลืมมันไป
ตอนที่เซี่ยชิงหยวนและเสิ่นอี้โจวกำลังร่างรายการนี้ขึ้นมา เสิ่นอี้โจวพูดว่า “แค่จดสิ่งที่คุณจำได้ก็พอ หากคุณจำไม่ได้ก็ไว้เพิ่มไปในตอนท้ายคร่าว ๆ ก็ได้”
ผู้ใหญ่บ้านทั้งสองมองหน้ากันและอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย
เลขาธิการเสิ่นคนนี้… เอาเรื่องทีเดียว!
เมื่อเห็นว่าจางต้าหู่เงียบไป สะใภ้ใหญ่ตระกูลจางก็เปิดปากและเริ่มร้องไห้อีกครั้ง “โอ้สวรรค์ ตระกูลเซี่ยช่างโหดร้ายเหลือเกิน นี่มันไม่ต่างอะไรกับการฆ่าพวกเราชัด ๆ พวกเราจะเอาเงินมาจากไหนตั้งมากกว่าแปดร้อยหยวน”
“ฉันเคยทำบาปอะไรไว้กันถึงลงเอยเป็นสะใภ้ของบ้านนี้นะ โอ้สวรรค์ โปรดให้ฉันตายเถอะ!”
นี่เป็นหายนะที่คาดไม่ถึงสำหรับสะใภ้ใหญ่ตระกูลจาง และเธอก็ร้องไห้อย่างแท้จริง
ระหว่างทางมาที่นี่วันนี้ เธอยังคิดว่าจะหาเงินจากตระกูลเซี่ยอยังไงอยู่เลย เพื่อจะเอามาทำเสื้อผ้าให้ตัวเองและซื้อของเล่นให้ลูกชายลูกสาวที่บ้าน แต่ตอนนี้ไม่ใช่แค่จะไม่ได้อะไรเลย แต่เธอกลับยังต้องชดใช้เงินให้ตระกูลเซี่ยอย่างไม่สามารถหาทางออกได้อีก
หากรู้ว่ามันจะเป็นแบบนี้ วันนี้เธอจะไม่มาแน่นอนต่อให้เธอจะต้องตายก็ตาม!
สะใภ้ใหญ่ตระกูลจางร้องไห้อยู่ข้าง ๆ ในขณะที่เสิ่นอี้โจวและคนอื่นมองดูอย่างเย็นชา ในท้ายที่สุดผู้ใหญ่บ้านจางก็ทนไม่ไหวและขัดจังหวะเธอ
ผู้ใหญ่บ้านจางตบโต๊ะ ซึ่งทำให้สะใภ้ใหญ่ตระกูลจางตกอยู่ในความเงียบทันที
ผู้ใหญ่บ้านจางมองไปที่จางต้าหู่แล้วพูดว่า “แกได้ยินสิ่งที่เสิ่นอี้โจวพูดเมื่อกี้นี้แล้วนะ ถ้าไม่จ่ายเงินและมอบเด็ก ไม่งั้นทั้งครอบครัวก็ต้องติดคุกไปซะ!”
