กลับชาติมาเกิดด้วยระบบที่แข็งแกร่งที่สุด Reincarnated With The Strongest System - ตอนที่ 70

ตอนที่ 70 การช่วยเหลือ

ไอแซคและเขียนใช้ดาบสั้นตัดต้นไม้ เพื่อสร้างเส้นทาง พวกเขาให้ความสนใจเป็นพิเศษกับสภาพแวดล้อม ขณะเคลื่อนไหวด้วยความระมัดระวัง

เอสขมวดคิ้วในขณะที่เขาเดินอยู่ด้านหลังของฝาแฝด พวกเขาเดินมาเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงแล้ว และพวกเขาก็ยังไม่พบสัตว์ร้ายภายในป่าทมิฬ เขาไม่ได้ยินแม้แต่เสียงนกหรือเสียงหึงของแมลง

ป่าดูเหมือนไร้ชีวิต แต่ก็ทําให้เขาระมัดระวังมากขึ้นเท่านั้น

ทันใดนั้น เขาก็ได้ยินเสียงแว่วๆ รอบตัวพวกเขา ไอแซคและเขียนรีบวิ่งไปที่ด้านข้างของเอสทันทีและสร้างแนวป้องกัน

ในขณะนั้นเองที่มีบางสิ่งพุ่งออกมาจากพื้นดินและคว้าข้อเท้าของไอแซคไว้ เด็กชายก้มลงมองทันทีและเห็นมือที่เป็นกระดูกจับข้อเท้าของเขาไว้แน่น

เอียนกระทืบที่มือนั้นทันที และทําฝาแฝดของเขาให้เป็นอิสระ ด้วยความตกใจ มีมือเพิ่มขึ้นจากพื้นและจับพวกเขาไว้

“เฮ้ย !”

เอส, เอียน และ ไอแซค ตะโกนร้อง

“ปีนต้นไม้ เร็วเข้า!”

เอสสั่ง

เด็กทั้งสามรีบวิ่งไปที่ต้นไม้ที่ใกล้ที่สุดและปืนขึ้นไปให้สูงที่สุดเท่าที่จะทําได้ หลังจากปีนขึ้นไปได้ไม่นาน พื้นดินก็เริ่มสั่นสะเทือน

“แผ่นดินไหว?”

ไอแซกถาม

“ไม่ใช่”

เอสตอบ

“นี่ไม่ใช่แผ่นดินไหว”

“มันแย่กว่านั้นอีก”

ใบหน้าของเอียนซีดเผือดขณะที่เขามองดูนักรบโครงกระดูกหลายร้อยคนลุกขึ้นจากพื้น บางคนสวมชุดเกราะและถืออาวุธเหล็ก

เสียงกระดูกดังก้องอยู่ในป่า เมื่อมีโครงกระดูกจํานวนมากขึ้นจากพื้นดิน ป่าที่ครั้งหนึ่งเคยไร้ชีวิตกลับเต็มไปด้วยซากศพ

วิลเลียมดูเหตุการณ์ที่ปรากฏต่อหน้าต่อตาเขา ปัจจุบันเขาอยู่บนต้นไม้และเฝ้าดูเด็กสามคนจากระยะไกล ด้วยความสามารถของเขา อีเกิ้ลส์อายและวอลเจอร์อาย เขาจึงสามารถมองไปข้างหน้าได้ไกลถึง 1,100 เมตร

อีเกิ้ลส์อายส์ (5/5)

(พาสซีฟ)

– มองเห็นได้ไกลกว่าสายตาปกติ

– เพิ่มการมองเห็น +100 เมตร

— ความคล่องแคล่ว +10

วอลเจอร์อาย (5/5)

(10 แต้มมานา)

– ล็อคเป้าหมายของคุณจากระยะไกล

— เพิ่มการมองเห็น +1000 เมตร

— ระยะเวลาทักษะ: 20 นาที

เขาสามารถมองเห็นโครงกระดูกนับพันรอบต้นไม้ที่เด็กทั้งสามเกาะอยู่ได้อย่างชัดเจน ข่าวร้ายก็คือจํานวนโครงกระดูกยังคงเพิ่มขึ้นอย่างน่าตกใจ

“ฉันควรช่วยพวกเขาไหม”

วิลเลี่ยมคิด แม้ว่าเขาจะไม่สามารถต่อสู้กับโครงกระดูก แต่เขาสามารถช่วยเอสและฝาแฝดให้หลุดพ้นจากการล้อมรอบได้อย่างง่ายดาย

ขณะที่วิลเลียมยังครุ่นคิดอยู่ว่าจะทําอย่างไร เอสกับฝาแฝดได้เริ่มเคลื่อนไหวแล้ว

“อืม? ทําไมพวกเขาถึง… โอ้ ไอพวกเวรกําลังมุ่งหน้ามาทางฉัน!”

วิลเลียมสาปแช่งภายใน

โอ้! โครงกระดูกกําลังมุ่งหน้ามาทางฉัน!”

วิลเลี่ยมเบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อเห็นเหตุการณ์พลิกผันอย่างกะทันหัน ดวงตาของเขาโฟกัสไปที่ใบหน้าของเอียนโดยไม่รู้ตัว เด็กชายหัวแดงสามารถเห็นรอยยิ้มอันชั่วร้ายที่ฉาบบนใบหน้าของเด็กชาย

วิลเลียมกัดฟันมองดูเด็กสามคนกระโดดจากต้นไม้หนึ่งไปอีกต้นหนึ่งขณะที่มุ่งหน้าไปในทิศทางของเขา

การเคลื่อนไหวของพวกเขาค่อนข้างเร็ว และภายในหนึ่งนาที พวกเขาก็ตกลงบนต้นไม้ตรงข้ามกับวิลเลียมส์

วิลเลียมเพิกเฉยต่อเด็กทั้งสามคนและมุ่งความสนใจไปที่กองทัพโครงกระดูก เขาประเมินว่ายังคงต้องใช้เวลากว่าสิบห้านาทีที่กองทัพโครงกระดูกไปถึงที่ตั้งของพวกเขา นั่นเป็นเวลามากเกินพอที่จะพูดคุยกัน

“ยินดีที่ได้พบนายที่นี่”

เอียนพูดพร้อมกับเยาะเย้ย

“เป็นอะไรไปล่ะ พ่อคนเก่ง”

“ยินดีที่ได้พบนายที่นี่”

วิลเลียมตอบอย่างดูถูก

“เป็นอะไรไป นายมาที่นี่เพื่อขอร้องให้ฉันช่วยเหรอ?”

ใบหน้าของเอียนหุบยิ้ม แต่เขาคิดคําไม่ออกที่จะหักล้างคํากล่าวอ้างของวิลเลียม ก่อนหน้านี้ เขาแอบใช้ความสามารถของเขาในการทําเครื่องหมายที่วิลเลียมโดยใช้ความโกรธของตัวเอง ตราบใดที่ความโกรธที่เขามีต่อวิลเลียมยังคงอยู่ เขาจะสามารถหาวิลเลียมได้ทุกที่

นี่เป็นความสามารถของเขาที่ตื่นขึ้นเมื่อไม่กี่ปีก่อน มันเป็นความสามารถที่มุ่งหมายที่จะติดตามศัตรูของเขา ทําให้พวกเขาไม่มีที่ที่จะหลบหนีการไล่ล่าของเขา เขาไม่เคยคิดฝันว่าจะต้องใช้ความสามารถของเขา เพื่อขอความช่วยเหลือจากบุคคลที่เขาเกลียดที่สุด

วิลเลียมเอนตัวพิงเปลือกไม้อย่างไร้กังวล เขาเป็นคนที่ได้เปรียบในการเจรจานี้ ยิ่งในเวลานี้

การต่อสู้กําลังเกิดขึ้นในจิตใจของเอส แม้ว่าพวกเขาจะสามารถหลบหนีการไล่ตามของโครงกระดูกได้ แต่ก็หลบได้ไม่นานก่อนที่พวกมันจะตามทัน

แม้กระทั่งตอนนี้ พวกเขามีเวลาอีกเพียงห้านาทีก่อนที่พวกมันจะมาถึง เอสรู้ดีว่าทุกนาทีที่ผ่านไป อันตรายที่พวกเขาต้องเผชิญจะเพิ่มขึ้นแบบทวีคูณ

เอสถอนหายใจ เขามองไปที่เด็กเลี้ยงแกะที่ไร้กังวลที่อยู่ข้างหน้าเขาและยอมรับความพ่ายแพ้ ถ้าเขาต้องการที่จะประสบความสําเร็จ เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องของความช่วยเหลือ ในขณะนั้นเองที่เขาจําคําพูดของเทพธิดาในวิหารได้

“ฉันดูแค่ผลลัพธ์เท่านั้น ไม่ใช่กระบวนการ

เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ เอสถูกบังคับให้ถอยหนึ่งก้าวและกลืนความภาคภูมิใจของเขา เขายังต้องประนีประนอมและก้มหัวให้กับคนที่ไม่เท่าเทียมกับเขา เนื่องจากเขาได้ตัดสินใจแล้ว เขาไม่ลังเลอีกต่อไปและริเริ่มขอความช่วยเหลือจากวิลเลียม

“ฉันเห็นด้วยกับเงื่อนไขของนาย”

เอสกล่าว

“ได้โปรด ขอยืมกําลังของนายมาให้เราด้วย ฉันต้องการเคลียร์ภารกิจนี้ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ชะตากรรมของทั้งมวล…”

ในขณะที่มีมือยื่นมาปิดริมฝีปากของเอสขณะที่ไอแซคยืนอยู่ข้างเขา

“ฉันขอโทษ นายน้อย”

ไอแซคกระซิบ

“ได้โปรดยกโทษให้ฉันสําหรับการละเมิดของฉัน แต่เราไม่สามารถบอกให้ใครรู้เกี่ยวกับภารกิจของเรา นี่คือคําเตือนที่พยากรณ์ให้เราก่อนที่เราจะออกจากเมืองหลวง”

เอสเบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อตระหนักว่าเขาเกือบจะบอกวิลเลียมถึงเหตุผลในการทําภารกิจ การโจมตีอย่างกะทันหันของโครงกระดูกทําให้จิตใจของเขาขุ่นมัวและทําให้เขาสูญเสียความสงบไปเล็กน้อย

หลังจากหายใจเข้าล็กๆ สักพักเพื่อตั้งสติ เขาก็แตะมือของไอแซคเพื่อให้มั่นใจว่าตอนนี้เขาควบคุมอารมณ์ได้แล้ว

ไอแซคเอามือออกจากริมฝีปากของเอสและก้มศีรษะขอโทษ

“นายไม่ผิด”

เอสกล่าวขณะที่เขาพูดกับไอแซก

“ฉันสัญญาว่าฉันจะระวังให้มากขึ้น”

“ตราบใดที่นายน้อยเข้าใจ คนใช้นี้ก็เต็มใจที่จะถูกลงโทษ”

“จะไม่มีการลงโทษ เพียงแค่มุ่งความสนใจไปที่งานที่ทําอยู่”

“ครับนายน้อย!”

วิลเลียมมองดูการแลกเปลี่ยนด้วยท่าทางขบขัน เขาไม่ได้ต้องการสอดรู้สอดเห็น และเขาไม่สนใจจริงๆ ที่จะรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับภารกิจของพวกเขา การที่เอสได้ไปยังจุดมุ่งหมาย ดังนั้นภารกิจของเขาจะเสร็จสิ้น

“ไปกันเถอะ”

วิลเลียมสั่งขณะกระโดดไปที่ต้นไม้ต้นอื่น

เด็กทั้งสามเดินตามหลังเขาไปและกลับมายังเขตชานเมืองของป่าที่เอลลาและแพะตัวอื่นๆ กําลังรอพวกเขาอยู่

อาจต้องใช้เวลาสักระยะ แต่ในที่สุดวิลเลียมก็บรรลุเป้าหมายในการเป็นหัวหน้าพรรคนี้สําเร็จ แม้แต่เอียนที่น่ารําคาญก็ยังเงียบปากและเดินตามเขาไป

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ฝูงแพะพุ่งข้ามพื้นป่า กองทัพโครงกระดูกถูกทิ้งไว้เบื้องหลังเป็นเวลานาน วิลเลียมยังคงให้ความสนใจกับแผนที่ในขณะที่เขาสั่งแพะ

เอส ไอแซค และเอียน กําลังขี่แอสลาส โครนอส และเอคโค หลังจากพิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้ว วิลเลียมจึงตัดสินใจเก็บกําลังการต่อสู้ของเด็กทั้งสามไว้ วิธีนี้จะช่วยให้พวกเขารับมือกับเรื่องเซอร์ไพรส์ที่คาดไม่ถึงที่อาจเกิดขึ้นระหว่างทางได้

“หยุด!”

วิลเลียมสั่งและพวกแพะก็หยุดตามทางทันที

พวกเขาอยู่ห่างจากจุดสีทองกะพริบบนแผนที่เพียงสองพันเมตร แต่พวกเขาไม่สามารถเดินหน้าต่อไปได้

ไม่ว่าพวกเขาจะเลือกเส้นทางใด พวกเขาจะถูกบังคับให้ต่อสู้กับหนึ่งในห้าจุดสีม่วงที่ปกป้องทางเข้าทั้งห้าที่นําไปสู่จุดหมายปลายทางของพวกเขา