กลับชาติมาเกิดด้วยระบบที่แข็งแกร่งที่สุด Reincarnated With The Strongest System - ตอนที่ 62
ตอนที่ 62 การผจญภัย พาร์ท 1
“เอสท์ ลูกทําภารกิจนี้ให้สําเร็จได้ไหม”
” ผมทําได้”
”ดี”
ผู้หญิงที่ดูเหมือนอายุสามสิบต้นๆ พยักหน้า
“พ่อของกําลังคาดหวังสิ่งดีๆ จากลูก อย่าทําให้เขาผิดหวัง”
“ผมจะทําให้ดีที่สุดครับแม่”
เด็กชายมองแม่ของเขาด้วยสายตาจริงจัง
“ผมจะไม่ทําให้พ่อกับแม่ผิดหวัง”
ผู้หญิงคนนั้นถอนหายใจและดึงเด็กชายเข้ามากอด จากนั้นเธอก็ลูบผมของเขาอย่างเสน่หาสักครู่ก่อนที่จะปล่อยเขาไป
“นานา เฮอร์แมน ฉันปล่อยให้เอสท์อยู่ในความดูแลของคุณ”
ผู้หญิงคนนั้นมองไปที่ผู้ติดตามที่ซื่อสัตย์สองคนของเธอ
“ให้แน่ใจว่าเขากลับมาอย่างปลอดภัยจากภารกิจของเขา”
“ครับคุณหญิง”
“ตามความประสงค์ของท่านหญิง”
สิบนาทีต่อมา รถม้าไม้แล่นออกไปนอกกําแพงเมืองและเดินทางสู่ความมืดมิดในยามค่ําคืน จุดหมายของพวกเขาคือวิหารศักดิ์สิทธิ์ เด็กหนุ่มมองออกไปนอกหน้าต่างรถม้าขณะที่พวกเขาทิ้งเมืองอันรุ่งโรจน์ไว้เบื้องหลัง
“ไม่ต้องเป็นห่วง พ่อ แม่ ผมจะทําภารกิจให้สําเร็จ เอสให้คํามั่นขณะมองดูดวงดาวในระยะไกล ‘ท่าน เลดี้แอสทริด ได้โปรดคุ้มครองข้าด้วย’
—–
“บร๊ะเจ้าน้ําเย็นมาก!”
วิลเลียมตัวสั่นขณะล้างหน้าด้วยน้ําในแม่น้ํา เขาเพิ่งตื่นเมื่อไม่กี่นาทีที่แล้ว และตัดสินใจล้างหน้าเพื่อขจัดสิ่งความง่วงและสิ่งต่างๆ บนใบหน้า
เอลล่าเดินเคียงข้างเขาและทักทายในตอนเช้า
“มี๊ๆๆๆ”
“อรุณสวัสดิ์ครับแม่เอลล่า”
“มี๊ๆๆๆ”
หลังจากทักทายกันทุกวัน วิลเลียมก็หยิบชามไม้จากห่วงเก็บของแล้วรีดนมมาม่าเอลล่าของเขา แม้ว่าเขาจะอายุสิบขวบแล้ว แต่เขาก็ยังดื่มนมของเธอทุกวัน ทําไม? เพราะน้ํานมของเอลล่านั้นอร่อย
นอกจากนี้ เอลล่าก็จะรู้จใส่เขาด้วยถ้าเขาไม่ดื่มนมของเธอทุกวัน วิลเลียมสามารถดื่มได้โดยตรงจากแหล่งกําเนิด แต่เขาตัดสินใจใช้ถ้วยแทน ดูเหมือนว่าเอลล่าจะไม่สนใจการเปลี่ยนแปลงนี้ ในกิจวัตรของทารก สิ่งเดียวที่เธอสนใจคือวิลเลียมจะดื่มนมของเธอหรือไม่
< ภารกิจรายวัน: ดื่มนมเสร็จแล้ว! >
< รางวัล: 6 คะแนนประสบการณ์ >
‘ฉันยังไม่เข้าใจว่าทําไมภารกิจนี้ถึงยังใช้ได้จนถึงทุกวันนี้ วิลเลียมรําพึงขณะมองดูหน้าต่างแจ้งเตือนของเขา’
ย้อนกลับไปเมื่อตอนที่เขายังเป็นเด็ก เขาต้องอาศัยภารกิจรายวันนี้เพื่อให้ได้ค่าประสบการณ์ การแจ้งเตือนนี้เตือนเขาถึงช่วงเวลาที่เขายังเป็นทารกที่อ่อนแอและอ่อนแอที่สามารถอยู่นิ่ง ๆ
ใบหน้าของวิลเลียมมีรอยยิ้มที่ชวนคิดถึงเมื่อเขานึกถึงเรื่องตลกที่เขาและเอลล่ามีในช่วงวัยเด็ก เขากําลังจะเข้าสู่ความงุนงงเมื่อเขารู้สึกเปียกที่แก้มของเขา
“มี๊ๆๆๆ”
“ขอโทษครับมาม่าเอลล่า”
วิลเลียมกล่าวขอโทษขณะลูบคอของเอลล่า
“ผมกําลังนึกถึงเรื่องในอดีต”
“มี๊?”
“เอ่อ สมัยผมยังเด็กครับ”
“เวลาผ่านไปเร็วมาก ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นก็เหมือนเมื่อวาน”
วิลเลียมหลับตาขณะกอดคอของเอลล่า
” ผมโชคดีมากที่มีคุณแม่”
“มี๊”
เอลล่าหลับตาลงและกดใบหน้าของเธอที่แก้มของวิลเลียม คู่แม่ลูกอยู่แบบนี้ไม่กี่นาที พวกเขาหยุดก็ต่อเมื่อรู้สึกว่าแพะตัวอื่นเริ่มขยับจากการหลับใหล
วิลเลียมเตรียมกองไฟเล็กๆ ไว้อุ่นอาหารเช้าและนมของเอลล่า เอลล่าและแพะตัวอื่นๆ ดื่มจากแม่น้ําและเคี้ยวหญ้าจนอิ่ม
หลังจากรับประทานอาหารเช้าแล้ว วิลเลียม เอลลา และแพะก็เดินทางต่อไป
เป็นเวลาสามวันแล้วที่พวกเขาออกจากเมืองลอนต์จนถึงตอนนี้ พวกเขาไม่เคยเจอโจรหรือสัตว์ประหลาดที่วิ่งไปมาระหว่างทางเลย อย่างไรก็ตาม พวกเขาเห็นซากปรักหักพังหลายแห่งขณะเดินทางไปยังวิหารศักดิ์สิทธิ์ ซากปรักหักพังเหล่านี้เป็นของเมืองและหมู่บ้านที่เคยรุ่งเรืองในภูมิภาคตะวันตกของอาณาจักรเฮลแลน
เมื่อวิลเลียมผ่านหมู่บ้านและเมืองเหล่านี้ เด็กชายจะใช้เวลาสองสามนาทีสวดอ้อนวอนในใจกับผู้คนที่เสียชีวิตในเหตุการณ์นั้น ในฐานะคนที่มีความทรงจําเกี่ยวกับการกลับชาติมาเกิดของเขา เขารู้ว่าคนเหล่านี้จะได้รับโอกาสอีกครั้งในการใช้ชีวิตใหม่อีกครั้ง
ความแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือพวกเขาจะจําอะไรเกี่ยวกับชีวิตในอดีตของพวกเขาไม่ได้อีกต่อไป
“ผมภาวนาให้พวกคุณทุกคนพบกับความสุขในชีวิตหน้า”
วิลเลียมสวดอ้อนวอนขณะคุกเข่าลงบนพื้น
“ขอให้วันของพวกคุณสวยงามและสดใส”
แพะยืนอยู่ข้างๆ ขณะมองดูซากปรักหักพัง พวกเขาไม่ส่งเสียงใดๆ และรอให้วิลเลียมสวดอ้อนวอนให้เสร็จ
ทันใดนั้นเองที่เขาได้ยินเสียงรถม้าถูกดึงมาจากข้างหลังเขา วิลเลียมไม่ขยับและอธิษฐานต่อไป เขาไม่รู้สึกถึงความอาฆาตพยาบาทใดๆ ที่มาจากรถม้า ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจอธิษฐานต่อไป
เด็กชายคิดว่าพวกเขาเป็นเพียงนักเดินทางที่ผ่านไปมา ดังนั้นเขาจึงเพิกเฉยต่อการปรากฏตัวของพวกเขา
เมื่อวิลเลียมเสร็จสิ้นการสวดอ้อนวอน เขาประหลาดใจที่พบว่ารถม้าหยุดห่างจากเขาไปสองสามเมตร เด็กชายขมวดคิ้วและมองไปที่แพะ เขาคิดว่าแพะกําลังขวางทางอยู่ครู่หนึ่ง รถม้าจึงต้องหยุด
เมื่อเห็นว่าฝูงสัตว์ของเขายืนอยู่ในแถวเรียบร้อยและอยู่ห่างจากถนนใหญ่ ความกังวลในจิตใจของวิลเลียมก็หายไป เด็กชายมองไปที่รถม้าและสังเกตเห็นชายวัยกลางคนนั่งอยู่บนที่นั่งคนขับยิ้มให้เขา
“เจ้าหนู คุณรู้จักที่นี่หรือเปล่า”
ชายวัยกลางคนที่มีผมหงอกถาม
“ขอโทษครับ แต่ผมไม่ใช่คนในพื้นที่นี้”
วิลเลียมตอบ
“ฉันแค่ผ่านมาและเห็นซากปรักหักพังเหล่านี้”
“อ่อ ๆ”
ชายคนนั้นพยักหน้าอย่างเข้าใจ
“ถ้าอย่างนั้น เธอช่วยบอกเราได้ไหมว่าวิหารศักดิ์สิทธิ์ตั้งอยู่ที่ไหน”
“คุณกําลังเดินทางไปวิหารศักดิ์สิทธิ์เหมือนกันงั้นหรอ”
วิลเลียมยิ้ม
“ช่างเป็นเรื่องบังเอิญ ผมเองก็กําลังมุ่งหน้าไปยังวิหารศักดิ์สิทธิ์”
“โอ้? เธอเคยไปที่นั่นมาก่อนหรือเปล่าเด็กน้อย?”
“ไม่ นี่เป็นครั้งแรกที่ผมออกเดินทาง แต่มีแผนที่ติดตัวไปด้วย”
“ขอฉันดูแผนที่ของเธอหน่อยได้ไหม เด็กน้อย ฉันแค่อยากรู้ทิศทางการไปวิหาร”
“แน่นอน”
วิลเลียมเดินไปที่รถม้าขณะดึงแผนที่ออกจากวงแหวนเก็บของ เขายื่นแผนที่ให้ชายวัยกลางคนอย่างเป็นมิตร
“เจ้าหนู เธอไม่ควรไว้ใจผู้อื่นมากเกินไป”
ชายวัยกลางคนกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง
“แล้วถ้าฉันเป็นคนไม่ดีล่ะ? ฉันอาจจะคว้าแผนที่นี้แล้วทิ้งเธอไว้”
“แพะของฉันเป็นตัวตัดสินนิสัยคนได้ดี
วิลเลียมตอบ
“เนื่องจากพวกเขาไม่ได้รู้สึกวิตก นั่นหมายความว่าคุณไม่ใช่คนเลว”
“เธอเชื่อใจแพะของเธอขนาดนั้นเลยเหรอ”
“ผมเชื่อใจพวกเขาด้วยชีวิตของผม”
ชายวัยกลางคนไม่รู้ว่าเขาควรหัวเราะหรือร้องไห้เพราะความไร้เดียงสาของเด็กชายคนนี้ แต่ทัศนคติที่ไร้กังวลของวิลเลียมกลับทําให้เขาประทับใจ ชายวัยกลางคนพยักหน้าสองสามครั้งขณะตรวจสอบแผนที่
เป็นเวลาหลายปีแล้วที่เขาได้ไปยังภาคตะวันตกและภัยพิบัติล่าสุดได้เปลี่ยนทัศนียภาพอย่างมาก สถานที่สําคัญที่เขาจําได้ไม่อยู่ที่นั่นแล้ว ดังนั้นเขาจึงลําบากในการหาถนนที่จะนําเขาไปยังวิหาร
โชคดีที่เขาสัมผัสได้ถึงวิลเลียมจากระยะไกลและตัดสินใจมุ่งหน้าไปทางของเขา การเดิมพันของเขาได้รับผลตอบแทนและเขาก็ได้รับรางวัลเป็นแผนที่ที่จะนําเขาไปสู่จุดหมาย
“ขอบคุณมาก เจ้าหนู”
ชายคนนั้นพูดขณะส่งคืนแผนที่ของวิลเลียม
“เธอบอกว่าเธอกําลังเดินทางไปที่วิหารศักดิ์สิทธิ์ด้วย ทําไมเราไม่เดินทางด้วยกันล่ะ”
“โชคชะตานําพาเรามาพบกัน”
วิลเลียมกล่าว
“ผมจะยอมรับข้อเสนอของคุณที่จะไปเที่ยวด้วยกัน ยิ่งสนุก”
“ฮ่าฮ่าฮ่า! เธอเป็นเด็กที่น่าสนใจ”
“ไม่ใช่แค่น่าสนใจแต่หล่อด้วย”
“ก๊ากกกกกกก! ไอ้บ้า ฉันละชอบจริงๆ !”
ชายวัยกลางคนยกนิ้วให้วิลเลียม
วิลเลียมยิ้มและขี่มาม่าเอลล่าของเขา ชายวัยกลางคนเป็นคนเข้าสังคมและเขาคุยกับวิลเลียมต่อไปในขณะที่รถม้าและฝูงแพะเดินทางเคียงข้างกัน
YOU MAY ALSO LIKE
