กลับชาติมาเกิดด้วยระบบที่แข็งแกร่งที่สุด Reincarnated With The Strongest System - ตอนที่ 60

ตอนที่ 60 จดหมายที่รอคอย

เสียงร้องของนกกระเรียนดังก้องมาแต่ไกล และอาร์เวนก็รีบวิ่งไปที่ระเบียงห้องของเธอ

สายตาของเธอจับจ้องไปที่จุดสีดําบนขอบฟ้าที่ค่อยๆ ใหญ่ขึ้นและใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ในฐานะที่เป็นไฮเอลฟ์ อาร์เวนเป็นคนที่มีความอดทนสูงเนื่องจากอายุขัยที่ยาวนานของเธอ อย่างไรก็ตาม ด้วยเหตุผลบางอย่าง เธอรู้สึกหมดความอดทน เธอต้องการเวลาเร็วขึ้นอีกนิด เพื่อให้สกายล่ามาถึงตรงหน้าเธอได้ทันที!

การรอคอยที่ยาวนานและแสนสาหัสได้สิ้นสุดลงเมื่อนกกระเรียนลงจอดที่ระเบียงในที่สุด แทนที่จะทักทายนกกระเรียน อาร์เวนรีบแก้กระบอกสูบที่ผูกไว้กับขาของเธอทันที

สกายล่าเริ่มจิกหัวอาร์เวน ด้วยความไม่พอใจเพราะเพื่อนของเธอไม่แม้แต่จะทักทายเธอ และเพียงแค่จดจ่อกับพัสดุที่เธอนมา ในขณะที่เธอมาจากทวีปทางใต้อย่างอุตสาหะ!

“อุ้ย! สกายล่า หยุดนะ ฉันขอโทษ ได้โปรด หยุดจิกฉันสักทีเถอะ”

อาร์เวนรีบขอโทษและพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อปลอบนกกระเรียนที่ไม่พอใจซึ่งเดินทางไกลเพื่อส่งข้อความของเธอและนําคําตอบของลูกชายสุดที่รักกลับมา

“โครว!” (หลังจากที่ฉันส่งจดหมายให้เธอ นี่คือวิธีที่เธอตอบแทนฉัน?)

“ขอโทษ มันจะไม่เกิดขึ้นอีก!”

“โครว!” (มันจะดีกว่าที่จะไม่เกิดขึ้นอีก มิฉะนั้น ฉันจะไม่ส่งจดหมายของเธอในครั้งต่อไป!)

หลังจากสิบนาทีของการเกลี้ยกล่อมและอาร์เวนได้ให้ปลานมซิลเวอร์มูนแก่สกายล่า ในที่สุดสกายล่าก็เงียบลงและหลับตาเพื่อพักผ่อน แม้ว่าการเดินทางข้ามทวีปจะไม่ใช่เรื่องยากสําหรับเธอ แต่การเดินทางไปกลับจากทวีปซิลเวอร์มูนและทวีปทางใต้ ยังคงเป็นการเดินทางที่เหน็ดเหนื่อย

เมื่อเห็นว่าเพื่อนสนิทของเธอสงบลงในที่สุด อาร์เวนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและนั่งบนเก้าอี้เพื่ออ่านจดหมายของลูกชายของเธอ

พูดตามตรง เธอกลัวที่จะอ่านคําตอบของวิลเลียม ถ้าเขาเขียนว่าเขาเกลียดเธอล่ะ? จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาเขียนจดหมายร้องเรียนเรื่องการละทิ้งเขา ขณะที่ความคิดเชิงลบเหล่านี้แล่นผ่านเข้ามาในหัวของเธอ อาร์เวนรู้สึกว่ากล่องทรงกระบอกที่เธอถืออยู่ในมือของเธอก็หนักขึ้นทันที

อาร์เวนสูดหายใจเข้าลึกๆ เพื่อทําให้หัวใจที่กระสับกระส่ายของเธอสงบลง ไม่ว่ายังไง เธอก็ต้องรู้ว่าวิลเลี่ยมคิดยังไงกับเธอ

เมื่อเธอเปิดกระบอกสูบ ม้วนหนังสือพับและแหวนก็ตกลงมาอยู่ในมือของเธอ

อาร์เวนสูดหายใจเข้าลึกๆ อีกรอบก่อนที่เธอคลี่ม้วนหนังสือออกอย่างไม่เร่งรีบเพื่ออ่านคําตอบของวิลเลียม

ถึงแม่ที่รักที่ผมคิดถึงทุกวัน

สวัสดี ตามจริงแล้ว ผมใช้เวลามากกว่าสิบห้านาทีในการเขียนประโยคเดียวนั้นเพราะผมไม่รู้ว่าควรเริ่มจดหมายอย่างไร

ฉันไม่รู้ว่าการเขียนจดหมายตอบกลับจะยากขนาดนี้

อาร์เวนหัวเราะคิกคักเบาๆ เมื่อเธออ่านประโยคแรกของลูกชาย เธอเข้าใจความรู้สึกนั้นได้เพราะเธอเคยประสบเช่นเดียวกันเมื่อตัดสินใจเขียนจดหมายถึงเขา ดวงตาของเธอมองผ่านลายมือของวิลเลียม

แม้ว่าจะไม่สง่างามเท่าเธอ แต่เธอก็ยังตกหลุมรักกับจังหวะที่หนักแน่นและสดใสซึ่งแสดงให้เห็นว่าเขาตั้งใจที่จะตอบจดหมายของเธอ

ให้ผมแนะนําตัวเองอย่างเป็นทางการก่อน ผมชื่อวิลเลียม วอน ไอน์สเวิร์ธ เป็นเด็กชายที่หล่อที่สุดในทวีปใต้ คุณปู่เจมส์บอกว่าผมหน้าเหมือนแม่ นั่นหมายความว่าแม่เป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในทวีปซิลเวอร์มูน

ผมรู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นสกายล่าปรากฏตัวในลอนต์ถือจดหมายของแม่เอาไว้ ผมไม่เคยเห็นนกกระเรียนขาวตัวใหญ่และฉลาดเท่าเธอมาก่อน เธออ่อนโยนและใจดีมากพอที่จะเล่าเรื่องเกี่ยวกับแม่ ตายายของผม เมืองศักดิ์สิทธิ์แห่งนิฟเฟ เอเทล และทวีปซิลเวอร์มูน

สกายล่ายังกล่าวอีกว่าถึงแม้แม่ของผมจะสวย แต่เธอก็เป็นเด็กขี้แยที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในเมืองศักดิ์สิทธิ์แห่งนิฟเฟ เอเทล

ริมฝีปากของอาร์เวนกระตุกเมื่อเธออ่านว่าเธอเป็นเด็กขี้แย เธอจ้องไปที่สกายล่าที่กําลังหลับอยู่ด้านข้าง

อาร์เวนคิด กล้าดียังไงมาบอกลูกฉันว่าฉันขี้แย? ฉันไม่ได้ขี้แยซักหน่อย!”

ราวกับสัมผัสได้ถึงแสงจ้าของเธอ สกายล่าลืมตาขึ้นและมองเธอ

“อะไรนะ เธอมีปัญหากับฉันเหรอ?”

สกายล่าเหลือบมองด้านข้างซึ่งทําให้อาร์เวนละสายตาจากเธอทันที

ระหว่างสกายล่าและอาร์เวน นกกระเรียนมีความก้าวร้าวมากกว่า เธอเป็นผู้พิทักษ์ของอาร์เวนมาหลายปีและปฏิบัติต่อไฮเอลฟ์ราวกับว่าเป็นน้องสาวตัวน้อยของเธอเอง นี่คือเหตุผลที่อาร์เวนไม่สามารถต่อสู้กับสกายล่าได้ แม้ว่าเธอจะต้องดื่มน้ำวิเศษแห่งความกล้าหาญสักสองขวดก็ตาม

ด้วยหัวใจที่พ่ายแพ้ อาร์เวนกลับมาอ่านจดหมายของวิลเลียม

ไม่ต้องกังวลแม่ แม้ว่าแม่จะเป็นเด็กขี้แยจริงๆ อย่างที่พี่สาวใหญ่สกายล่าพูด สิ่งนั้นจะไม่เปลี่ยนความจริงที่ว่าแม่เป็นแม่ของผม และผมห่วงใยแม่

ค่อนข้างเสียใจที่ผมไม่ได้มีโอกาสเห็นหน้าแม่ตอนยังเป็นทารก ถ้าเป็นไปได้ แม่ช่วยส่งภาพวาดของแม่มาให้ผมหน่อยได้ไหม เพื่อที่ผมจะได้รู้ว่าแม่ของผมหน้าตาเป็นอย่างไร

แม่นมของผมมาม่าเอลล่าก็ต้องการพบแม่เช่นกัน

เอ่อ ก่อนจะลืม มาม่าเอลล่าเป็นคนที่ดูแลผมตั้งแต่ฉันยังเป็นเด็ก เธอเป็นแพะแองโกเรียนและผมโตมากับการดื่มนมของเธอทุกวัน ในหัวใจของผม เธอเป็นแม่คนที่สองของผม ไม่มีใครแทนที่แม่จริงๆของผมได้

ผมหวังว่าจะมีวันที่แม่กับผมจะสามารถพบกัน ผมรักแม่มาก

“แม่ก็อยากเจอลูกเหมือนกัน”

อาร์เวนพึมพํา เธอต้องการที่จะพบแม่คนที่สองของวิลเลียมที่อยู่กับเขาตั้งแต่เขายังเป็นเด็ก อาร์เวนรู้สึกอิจฉาเอลล่าด้วยเพราะเอลล่าได้เห็นการเติบโตของวิลเลียมแทนที่เธอ

ตามลายมือของวิลเลียม เธอรู้สึกได้ว่าลูกชายของเธอรักเอลล่าจริงๆ เธอยังรู้สึกกังวลว่าวิลเลียมนั้นจะรักเอลล่ามากกว่าที่เขารักเธอ

แม้ว่าเธอจะเข้าใจความรู้สึกของวิลเลียมที่มีต่อเอลล่าได้เพราะทั้งสองคนอยู่ด้วยกันมาหลายปีแล้ว แต่เธอก็ยังรู้สึกขมขื่นอยู่ในใจ อาร์เวนเองก็อยากอยู่เคียงข้างวิลเลียมและเห็นการเติบโตของเขาตั้งแต่ทารกที่แทบจะคลานไม่ได้ ไปจนถึงเด็กหนุ่มที่หลงตัวเองเหมือนปู่ของเขา

ใช่, เจมส์และธีโอเดนต่างก็เป็นคนหลงตัวเอง ดูเหมือนว่ายืนทั้งสองจะตกทอดมาถึงวิลเลียม

แม่ครับ ลอนต์อาจจะเป็นสถานที่ที่หยาบที่สุดในทวีปทางใต้ แต่เมืองเล็กๆ ที่ผมเติบโตขึ้นมานี้ อบอุ่นมาก ผู้คนที่นี่มีชีวิตชีวาและเต็มไปด้วยชีวิตชีวา ลุงมอร์เดรด น้าอันนา ป้าเฮเลน ลูกพี่ลูกน้องแมทธิว และคุณเป็นคนที่อบอุ่นและน่ารักมากๆ

ผมคิดว่าตัวเองเป็นคนที่โชคดีมากเพราะทุกวันเต็มไปด้วยความรักและความสุข นั่นคือเหตุผลที่ แม่ไม่จําเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับความเป็นอยู่ที่ดีของผม ตอนนี้ผมมีความสุขมาก และรู้สึกเหมือนเป็นเด็กที่โชคดีที่สุดในโลกที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวอันเป็นที่รักนี้

มีอีกหลายเรื่องที่อยากพูด แต่กลัวน้ำตาจะไหลถ้าพูดออกมา บางทีผมอาจได้รับยีนที่อ่อนแอจากแม่ด้วย

วางใจเถอะ แม้ว่าผมจะไม่สามารถใส่ความคิดที่เหลือออกมาเป็นคําพูดได้ แต่ผมจะชดเชยมันในของขวัญที่ฉันจะแนบไปกับจดหมายฉบับนี้ ผมพยายามรบกวนคุณปู่เจมส์ และเขาตกลงที่จะเปิดโกดังเก็บของ เพื่อผมจะได้ส่งอาหารพิเศษของลอนท์ให้แม่

ฉันยังเพิ่มของขวัญอีกสองสามชิ้นสําหรับตายายของผมที่ผมอยากพบในนิฟเฟ เอเทล สักวันหนึ่ง ผมไม่รู้ว่าของขวัญพวกนี้จะถูกใจพวกเขาหรือเปล่า แต่ผมหวังว่าพวกเขาจะไม่ปฏิเสธ

สุดท้ายนี้ แม่ถึงแม้นี่จะเป็นครั้งแรกที่เราได้ติดต่อกัน แต่ผมก็รู้สึกว่าผมนั้นไม่ได้เกลียดแม่ แม้ว่าฉันเสียใจที่ต้องพรากจากกัน แต่ผมรู้ว่าแม่ทําเพื่อผม

คําพูดไม่สามารถบ่งบอกได้ว่าผมต้องการพบแม่มากแค่ไหน ถ้าเป็นไปได้ โปรดส่งภาพวาดของแม่มาให้ผม และผมเองจะขอคุณปู่วาดรูปให้ผมด้วย เพื่อที่แม่จะได้เห็นว่าลูกชายของแม่นั่นหล่อเหลาและอัศจรรย์แค่ไหน

ผมขอภาวนาให้โชคชะตาพาพวกเรามาพบกันในเร็ว ๆ นี้

คิดถึงแม่จากทวีปใต้

วิลเลียม วอน ไอน์สเวิร์ธ

ดวงตาของอาร์เวนเบลอ ขณะที่เธอกดจดหมายไปที่หน้าอกของเธอ เธอรู้สึกโล่งใจและมีความสุขที่วิลเลียมไม่เกลียดเธอ อย่างไรก็ตาม เธอยังรู้สึกขมขึ้นเพราะความรู้สึกรักของเธอล้นเอ่อ แต่เธอไม่สามารถมอบให้เขาได้

น้ำตาของอาร์เวนไหลลงมาที่ด้านข้างของใบหน้าที่สวยงามของเธอ แต่เธอไม่ได้พยายามจะหยุดร้องไห้

สกายล่าซึ่งนั่งอยู่ข้างๆ ลืมตาขึ้นครู่หนึ่งก่อนจะหลับตาลงอีกครั้ง ตรงกันข้ามกับสิ่งที่สกายล่าบอกกับวิลเลียม ว่าอาร์เวนไม่ใช่คนขี้แย ในฐานะนักบุญหญิงแห่งต้นไม้โลก เป็นไปไม่ได้ที่นางจะแสดงด้านอารมณ์ต่อสาธารณชน

เมื่อเธออยู่คนเดียวและคิดถึงสามีที่จากไปและลูกชายที่อยู่ห่างไกลของเธอเท่านั้นที่ปล่อยให้น้ำตาไหลจากดวงตาของเธอ เธอต้องเข้มแข็งเพื่อเห็นแก่ทั้งคู่ และสกายล่าก็เข้าใจเรื่องนี้ดี

ด้วยเหตุนี้เองที่เธอเต็มใจจะเดินทางไกลและเผชิญอันตรายเพื่อเดินทางข้ามทวีปเพื่อส่งจดหมายของอาร์เวน หากนี่เป็นวิธีเดียวที่จะทําให้ “อาร์เวนตัวน้อย” ของเธอมีความสุข แม้ว่าสกายล่านั้นต้องจะเผชิญหน้ากับมังกร ถ้ามันหมายความว่าเธอสามารถนําข้อความของวิลเลียมกลับคืนสู่อ้อมแขนของมารดาผู้เป็นที่รักของเขาได้

คืนนั้นอาร์เวนฝันถึงความฝันอันแสนสุข.. ความฝันที่ลูกชายอันเป็นที่รักของเธอซุกตัวอยู่ในอ้อมกอดอันเป็นที่รักของเธอ และไม่มีใครในโลกที่จะพรากจากทั้งสองคนนี้ไปอีกเลย