กลับชาติมาเกิดด้วยระบบที่แข็งแกร่งที่สุด Reincarnated With The Strongest System - ตอนที่ 52

ป้อมปราการเหล็กที่บาร์บาโตสเรียกออกมานั้นสั่นสะเทือนอย่างต่อเนื่องขณะนี้มันกําลังต่อ ต้านการโจมตีรวมของจระเข้และหัวพญานาคที่สร้างจากเวทมนตร์น้ํา

 

เมื่อเซรีนมาถึงสนามรบ สิ่งแรกที่เธอทําคือร่ายคาถาไฟที่บ้าคลั่งไปที่สัตว์ร้ายจระเข้พันปี

 

เซรีนลอยอยู่ในอากาศขณะที่เธอจ้องมองที่จระเข้เกล็ดดําด้วยความรําคาญน่าแปลกที่เธอไม่ ได้อยู่คนเดียว ที่ลอยอยู่ข้างๆเธอคือโอเว่นที่กําลังขมวดคิ้ว

 

“คุณรับมือมันได้ไหม?”

 

โอเว่นถาม

 

“ฉันสามารถฆ่าจระเข้ทั้งหมดได้อย่างง่ายดายยกเว้นสัตว์ร้ายพันปี”

 

เซลีนตอบ

 

“อย่างไรก็ตาม ถ้าฉันกวาดล้างทั้งตระกูล มันอาจเข้าสู่สภาวะบ้าระห่ําแม้ว่าพวกเราทุกค นจะร่วมมือกัน มันก็ค่อนข้างยากที่จะจัดการกับมัน”

 

สัตว์ร้ายพันปีอย่างจระเข้เกล็ดทองเป็นหนึ่งในสิ่งมีชีวิตที่ยากที่สุดที่จะฆ่าเพราะพวกมันต้าน ทานการโจมตีทางกายภาพและเวทย์มนตร์อย่างไร้เหตุผล

 

“เข้าใจแล้ว”

 

โอเว่นตอบอย่างเข้าใจ

 

“ก็เลยทําให้พวกมันกลัวไม่ใช่เหรอ”

 

“ใช่”

 

เซลีนตอบ

 

“ถอยไป ฉันจะเริ่ม”

 

เซรีนเรียกคัมภีร์ของเธอออกมาและใบหน้าของเธอก็ดูจริงจังมากริมฝีปากของเธอขยับขณะที่ เธอร่ายคาถาอันทรงพลังที่จะเปลี่ยนสถานการณ์การต่อสู้

 

เมฆดําเคลื่อนตัวอยู่เหนือเมืองลอนต์ขณะที่เซลื่นปลดพันธนาการของเธอดวงตาของเธอส่อง แสงสีม่วงสดใสขณะที่เสียงของเธอสะท้อนไปรอบ ๆ

 

“ความมืดอันรุ่งโรจน์ ผู้ไถ่ของฉัน ฉันต้องการคุณในเวลาที่ฉันต้องการจับมือฉันเพื่อจะได้พิชิ ตศัตรูของคุณ ลงโทษคนโง่ที่ลืมชื่อของคุณและลงโทษพวกเขาทั้งหมดสู่ความมืดชั่วนิรันดร์!”

 

“ Darkness Breaker !”

 

ลําแสงแห่งมืดนับพันตกลงมาจากฟากฟ้าขณะที่พวกมันข้ามกับแห่งความมืดแม้แต่จระเข้ เกล็ดทองก็ไม่รอดจากการโจมตี แต่มันได้รับความเสียหายน้อยมาก

 

เกล็ดสีดําเริ่มเล็ดลอดออกมาจากดวงตาของจระเข้ขณะที่พวกมันหยุดการโจมตีป้อมปรากา รเหล็ก สิ่งที่เซรีนใช้คือคาถาที่คล้ายกับ Mass Blind ที่มีประสิทธิภาพสูงกว่า

 

จระเข้เกล็ดทองคําจ้องมองเธอด้วยความเย้ยหยันเพราะไม่ได้รับผลกระทบจากการโจมตีของเซลีน

 

“ไอ้ตัวนั่นมันไม่ได้ตั้งใจจะถอย”

 

เซลีนขมวดคิ้ว

 

“ท่านผู้เฒ่า เตรียมพร้อมสําหรับสถานการณ์เลวร้ายที่สุด”

 

โอเว่นถอนหายใจและพยักหน้า เขารู้ว่าเซรีนได้ตัดสินใจที่จะสังหารหมู่จระเข้ทั้งหมดเพื่อน งให้จระเข้เกล็ดทองคําเห็นว่าพวกเขานั่นไม่ได้ถูกกดขี่ข่มเหง

 

“แกบังคับให้ฉันทําเช่นนี้ ไอ้พวกจิ้งจก”

 

เซลีนกําหมัดแน่น

 

“เพราะแก ฉันต้องหยุดการทดลอง ฉันอยู่ห่างจากความสําเร็จเพียงครึ่งก้าวและแกกล้าขวาง ทางฉัน สองปีของการเตรียมการหายไปและทั้งหมดเป็นเพราะแก! ฉันจะไม่ยกโทษให้แก !”

 

“โอ้ ที่รัก เธอช่างบ้าจริงๆ”

 

บาร์บาโตสทําหน้าบูดบึงขณะมองดูหญิงบ้าที่ลอยอยู่บนท้องฟ้า

 

“วิลเลี่ยม เพื่อตัวนายเอง อย่าโกรธอาจารย์เลย เธอมันบ้าไปแล้ว”

 

“ค-บ้า บ้าไปแล้วเหรอ”

 

วิลเลียมกลืนน้ําลาย

 

“จะบ้าหรือไง”

 

“แย่ที่สุด”

 

บาร์บาโตสตอบเสียงหัวใจเต้น

 

“เธอเหมือนยันเดเระที่แย่กว่านั้นแค่สิบสองเท่า”

 

“งะ!”

 

ขาของวิลเลียมสั่น คราวนี้เขากลัวจริงๆ

 

ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเขานั่งบนหลังเอลล่า เขาอาจจะทรุดตัวลงกับพื้นด้วยความตกใจ

 

“ข้าแต่พระบิดา ผู้ประทับบนบัลลังก์แห่งความมืด ผู้รับใช้ที่ต่ําต้อยของข้าพระองค์ต้องการ ความช่วยเหลือจากพระองค์ โปรดจูงมือข้าพระองค์ไปเพื่อปราบปีศาจของข้าพระองค์”

 

เซรีนสวดมนต์

 

“ข้าขอร้องเจ้าด้วยอาวุธที่เปิดกว้าง O Eternal Guardianโปรดช่วยข้าด้วยพลังอันรุ่งโรจน์ ของเจ้า!”

 

“ Garden of Darkness !”

 

ลูกแก้วสีแดงเล็ก ๆ นับพันลอยอยู่เหนือเซรีน พวกมันคล้ายกับ “เมล็ดพันธุ์แห่งความมืด” ของวิลเลียมมากที่เขาแสดงให้เซลีนและโอเว่นดูเมื่อสองสามวันก่อนด้วยการโบกมือของเธอ เมล์ดพืชเหล่านี้ฝังตัวอยู่ในจระเข้ที่กําลังมีอาการตาบอด

 

ครึ่งนาทีต่อมา จระเข้ทั้งหมดเริ่มพลิกตัว บางตัวถึงกับเริ่มต้น Death Rols ที่โด่งดังซึ่งเป็นที่ รู้จักในการฉีกเหยื่อของพวกเขาในน้ํา

 

จระเข้เกล็ดทองรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ แต่ก็ไม่สามารถทําอะไรได้ในเวลานี้สิ่งเดียวที่ทํา ได้คือคํารามใส่เซลีนด้วยความโกรธ

 

“คํารามตามใจชอบเลย เจ้ากิ้งก่าผู้หยิ่งผยอง”

 

เซรีนไม่สนใจความโกรธของศัตรูของเธอ

 

“แม้แต่วัตถุดิบของทั้งพวกแกก็ไม่เพียงพอจะชดเชยส่วนผสมล้ําค่าครึ่งหนึ่งที่ฉันสูญเสียไปใน การทดลองของฉัน!”

 

ราวกับว่ารอคําพูดที่เป็นพิษของเซรีนจระเข้ตัวหนึ่งหยุดเคลื่อนไหวในทันใด

 

ทันใดนั้น ดอกไม้สีแดงที่สูงสองเมตรก็งอกออกมาจากหลังของมันพร้อมกับเลือดที่โปรยป รายดอกไม้เรืองแสงอย่างน่ากลัวเมื่อมันดูดเลือดของโฮสต์ไปจนหมดไม่กี่วินาทีต่อมา จระเข้ก็หยุดเคลื่อนไหว

 

สิ่งที่เหลืออยู่เป็นเพียงเปลือกที่ขาดเลือดทั้งหมดของมัน จระเข้คํารามพร้อมกันเมื่อพวกมันทั้งหมดรู้สึกถึงความตายที่ใกล้จะมาถึง ดอกไม้เลือดนับร้อยเบ่งบานเมื่อจระเข้เกล็ดดําตายเป็นร้อ

 

เมื่อเห็นกลุ่มของมันตายต่อหน้า ร่างของจระเข้เกล็ดทองก็เริ่มเรืองแสงมันเปิดปากออ กมาในขณะที่ลูกบอลพลังงานค่อยๆ ขยายออกไปข้างหน้า

 

“มันจะใช้ Dragon Breath!”

 

โอเว่นอุทานออกมา

 

“โอกาสรอดของเรามีแค่ไหน”

 

เซลีนถาม

 

“สิบ ห้าเปอร์เซ็นต์ก็ได้”

 

ใบหน้าของโอเว่นมืดเหมือนกันกาต้มน้ํา

 

“ถ้าเราไม่หยุดยั้ง แม้ว่าเราจะรอดจากการโจมตีของมัน ครึ่งหนึ่งของลอนต์จะถูกทําลาย”

 

เซรีนมองดูสัตว์ประหลาดที่อยู่ข้างหน้าเธออย่างไม่เกรงกลัว เนื่องจากโอกาสรอดมีน้อย เธอจึงตัดสินใจเสี่ยงโชคด้วย

 

“โอเว่น ช่วยรับฉันด้วยนะ”

 

“หือ? คุณหมายความว่ายังไง”

 

เซรีนไม่สนใจที่จะอธิบายและเริ่มสวดมนต์ ภาษาที่เธอใช้นั้นเก่าแก่มากภาษาที่มีเพียงไม่กี่คนในทวีปที่สามารถเข้าใจได้ แม้แต่โอเว่นที่เรียนภาษาต่างๆ ก็ยังไม่รู้ว่าภาษาที่เซลีนใช้อยู่

 

“Lirowasniel aerriien tireirélrieth, merrieth, telendyn, talaránial. Ararasnal trylinbradies, marániel, Aerorilbras, elowen, Thriasrilriel rinilol, triloren, morelalyn. Nielinbrnil aeraenas, merlenian…”

 

เซรีนชี้นิ้วเรืองแสงเป็นสีเลือดหลังจากบทสวดของเธอจบลง จากนั้นเธอก็ชี้ไปที่จระเข้ เกล็ดทองและเยาะเย้ย

 

“ Finger of Death !”

 

เสียงปรบมือดังก้องในอากาศขณะที่สายฟ้าผ่าสีแดงพุ่งออกมาจากนิ้วของเซรีนสายฟ้าฟาดลงมาที่หน้าผากของจระเข้เกล็ดทองอย่างตรงไปตรงมา ทําให้เกิดเสียงอันร้อนแรง

 

เซรีนกระอักเลือดไปหนึ่งคําขณะที่เธอสูญเสียพลังที่จะลอยขึ้นไปในอากาศโอเว่นรีบจับเธอและลงบนพื้นข้างบาร์บาโตสและวิลเลียม

 

“เราชนะหรือเปล่า”

 

วิลเลียมถาม

 

“อาจารย์ทําสําเร็จไหม”

 

เป็นคําถามที่อยู่ในใจของทุกคน แต่ไม่มีใครกล้าถาม

 

ไม่มีใครรู้คําตอบสําหรับคําถามของเขา

 

ไม่มีใครกล้าตอบคําถามนี้

 

เซรีนหมดสติไปแล้ว ในขณะที่บาร์บาโตสและโอเว่นจ้องมองไปที่จระเข้ทองคําในระยะ ไกลพวกเขามองหาสัญญาณที่อาจบอกพวกเขาว่าการโจมตีครั้งสุดท้ายของ เซรีนมีผลกระทบต่อศัตรูก่อนหน้าพวกเขา

 

พวกเขามองดูอย่างตกตะลึงเมื่อลูกบอลแสงซึ่งอยู่ห่างจากขากรรไกรของจระเข้ไม่กี่เมต รยังคงขยายออกโอเว่นกับบาร์บาโตสถอนหายใจ พวกเขาสรุปว่าเซลีนล้มเหลว

 

”Finger of Death”

 

มีโอกาสเพียงเล็กน้อย 1% ที่จะสังหารสัตว์ร้ายพันปีในการโจมตีครั้งเดียวเซรีนรู้ว่ามีโอกา สเกิดกับเธอ แต่เธอก็ยังเสี่ยงแต่ดูเหมือนว่าการเดิมพันของเธอจะล้มเหลว และตอนนี้พวกเขาทั้งหมดกําลังจะตายจากลมหายใจมังกรที่ค่อยๆ ได้รับโมเมนตัมเพิ่มขึ้น

 

โอเว่นกําลังสวดมนต์เพื่อพยายามร่ายบาเรียที่จะเสริมความแข็งแกร่งให้กับป้อมปราการเหล็ก และช่วยป้องกันการโจมตีอันหายนะที่กําลังจะเกิดขึ้นกับพวกเขา

 

อย่างไรก็ตาม ครึ่งนาทีต่อมา ลูกบอลแห่งแสงก็หายไปอย่างสมบูรณ์

 

โดยไม่มีการเตือน หัวของจระเข้เกล็ดทองตกลงบนพื้นด้วยเสียงกระแทกดังกึกก้อง ทุกคนประหลาดใจ รวมทั้งจระเข้ที่ปกป้องหัวหน้าของพวกเขา

 

ไม่กี่วินาทีต่อมา ความตื่นตระหนกกระจายไปทั่วทั้งฝูงชนขณะที่ตัวที่เหลือรอดได้รีบพยายามลงน้ําเพื่อหนี

 

พวกเขาเองก็เช่นกัน ไม่สนใจที่จะอ้อยอิ่งและตะโกนเรียกผู้ใต้บังคับบัญชาเพื่อระดมพลไปด้านข้าง

 

พวกมันนําตัวที่รอดชีวิตออกไปและออกจากลอนต์เพื่อค้นหาที่ซ่อนอีกแห่งหนึ่งซึ่งพวกมันสา มารถกู้คืนตัวเลขที่สูญเสียไปในการต่อสู้ครั้งนี้ได้ แม้ว่าพวกมันจะสูญเสียอย่างมหันต์แต่จะใช้เว ลาเพียงสองปีในการเพิ่มจํานวนประชากรอีกครั้ง

 

การสู้รบกับฝูงจระเข้สิ้นสุดลงในลักษณะที่คาดไม่ถึงจนชาวเมืองลอนต์ไม่รู้ว่าจะตอบโต้อย่าง

 

น่าแปลกที่คนแรกที่ตะโกนและเชียร์ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากธีโอ เขายกกําปั้นขึ้นและคําราม ราวกับว่าเขาเป็นคนเดียวดายต่อสู้กับจระเข้เกล็ดทองคําและส่งฝูงชนทั้งหมดด้วยความตกใจ

 

ในไม่ช้า เสียงเชียร์ก็ปะทุขึ้นเมื่อชาวเมืองลอนต์ปฏิบัติตาม เด็กเริ่มกระโดดขึ้นลงในขณะที่ผู้ใหญ่ตบหลังกัน พี่น้องสองคนเฝ้าดูทั้งหมดนี้ด้วยความเกรงใจและชื่นชม

 

“ฉันคิดว่าตอนนี้ฉันเข้าใจแล้วว่าลอนต์รอดชีวิตจากฝูงอสูรได้อย่างไร”

 

ลีอาห์พูดด้วยความอิจฉาเล็กน้อย เธอมองที่เซรีนด้วยดวงตาที่เป็นประกายราวกับว่าเธอได้พบไอดอลของเธอ

 

“จริงด้วย”

 

เซดริกตอบ เขาเองก็ตระหนักเช่นกันว่าชาวเมืองลอนต์ไม่ได้เรียบง่ายอย่างที่เห็น

เขาไม่ต้องการที่จะยอมรับ แต่เขารู้สึกประทับใจกับการที่ชาวเมืองลอนด์ต่อต้านฝูงอสูร

 

ในขณะที่ฟูเซียไม่มีผู้เชี่ยวชาญแบบนี้ภายใต้บริการของพวกเขา บางที ถ้ามีคนอย่างเซลีนทํางานให้พ่อของเขา ดินแดนของพวกเขาก็อาจจะยังคงอยู่ในเขตตะวันตกของอาณาจักรเฮลแลน