กลับชาติมาเกิดด้วยระบบที่แข็งแกร่งที่สุด Reincarnated With The Strongest System - ตอนที่ 26 - cat2auto

“แม่งเอ้ย !”

มาร์คัสสาปแช่งเสียงดังเมื่อมีหมาป่ามากกว่าร้อยตัววิ่งผ่านเขา เขารู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่ชายห้าคนจะหยุดยั้งฝูงหมาป่าได้

จอห์นกำลังยืนหยัดต่อสู้กับอสูรพันปีและให้ความสนใจทั้งหมดกับมัน

คนเลี้ยงแกะรุ่นพี่ที่เหลือกำลังจัดการหมาป่าด้วยอาวุธของพวกเขา ขณะที่ซากศพกองอยู่รอบตัวพวกเขา เช่นเดียวกับมาร์คัสพวกเขาพยายามอย่างเต็มที่เพื่อเอาชีวิตรอดจากการโจมตี

เมื่อเห็นว่าพวกเขากำลังสูญเสียกำลังและพื้นที่ในการต่อสู้ มาร์คัสพุ่งไปหาสหายของเขาเพื่อช่วยพวกเขา ธันเดอร์คำรามเมื่อร่างของมันใหญ่ขึ้น หมาป่าที่ขวางทางถูกแทงด้วยงาที่แหลมคมและถูกลากไปพร้อมกับการจู่โจมของมัน

หมูป่ายืนสูงสี่เมตรเอื้อมมือไปหาคนเลี้ยงแกะคนอื่นๆ ได้อย่างง่ายดายและปล่อยให้พวกมันขึ้นหลังได้ จากนั้นจึงรีบถอยกลับเพื่อรวมกลุ่มกับเด็กๆ ที่กำลังจะถูกคลื่นหมาป่าไล่ทันทัน

—-

“เกราะน้ำแข็ง!”

ม่านหมอกสีน้ำเงินรายล้อมวิลเลียม เอลลา เอวา ธีโอ และเด็กๆ ที่เหลือ วิลเลี่ยมสามารถเห็นหมาป่าเข้ามาใกล้พวกเขาและตัดสินใจเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้ที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

เอวาเรียกดาบสั้นสองเล่มออกมาและเตรียมที่จะยืนหยัด ใบพัดลมหมุนรอบตัวเธอขณะที่เธอลอยอยู่ในอากาศ

“ฉันได้เวลาฉันออกโรงบ้างแล้ว”

เอวาประกาศ

“วิลเลี่ยม ฉันฝากที่เหลือไว้ให้นาย!”

“ฉันจะทำให้ดีที่สุด!”

วิลเลียมพยักหน้า

“อย่าตายนะป้าเอวา!”

“เด็กโง่ พวกนี้เป็นแค่ลูกหมาป่า พวกมันจะฆ่าฉันได้อย่างไร หยุดงี่เง่าแล้วไปซะ!”

เอวาสั่ง

เด็กๆ พยักหน้าและรีบวิ่งไปที่ป่า นี่เป็นอุปสรรคสุดท้ายที่พวกเขาต้องผ่านก่อนจะถึงถนนสายหลักที่มุ่งสู่เมืองลอนต์

เอวารู้ว่ามันจะเป็นปาฏิหาริย์ถ้าเด็กๆ สามารถหลบหนีออกจากป่าได้โดยไม่เป็นอันตราย เมื่อจับอาวุธของเธอ เธอเพิ่มจำนวนใบมีดลมรอบตัวเธอ เธอจะซื้อเวลาให้มากที่สุด ส่วนเด็กๆ จะรอดหรือไม่ เธอทำได้เพียงสวดอ้อนวอนขอความเมตตาจากเหล่าทวยเทพ

วิลเลียมรู้ด้วยว่าเป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะหนีออกจากป่าด้วยความเร็ว ด้วยความสิ้นหวัง จู่ๆ ก็มีความคิดผุดขึ้นมาในหัวของเด็กชาย

“ธีโอ! พาคนอื่นไปปีนต้นไม้นั่น!”

วิลเลี่ยมสั่ง

“ไปให้สูงที่สุดเท่าที่จะทำได้ อย่าส่งเสียง!”

เด็กๆ ประหลาดใจในตอนแรก แต่พวกเขาไม่ได้โง่ พวกเขาเข้าใจสิ่งที่วิลเลียมพยายามจะบอกพวกเขาและวิ่งไปที่ต้นไม้สูงที่อยู่ห่างไกลออกไป

“แล้วนายล่ะ?”

ธีโอถาม

“อย่าบอกนะว่านายจะเผชิญหน้ากับหมาป่าพวกนั้นเพียงลำพัง นายสู้กับพวกมันไม่ไหวหรอก!”

“ฉันรู้ แต่ถ้าเราไม่ทำอะไร พวกเราทุกคนจะตายที่นี่”

วิลเลียมตอบด้วยสีหน้าจริงจัง

“อย่ากังวล ฉันยังเด็กและหล่อเกินไปที่จะตาย หมาป่าพวกนี้ไม่สามารถทำร้ายฉันได้ นอกจากนี้ แม่ของฉันก็อยู่ที่นี่เพื่อปกป้องฉัน”

“มี๊!” เอลล่าร้อง เธอมีสีหน้ามุ่งมั่นในขณะที่เขาของเธอเริ่มเป็นสีแดงเลือด

“ได้โปรดระวังตัวด้วย!”

ธีโอรู้ว่าวิลเลียมพูดถูก นี่เป็นช่วงเวลาแห่งชีวิตและความตาย และหากพวกเขาลังเล พวกเขาทั้งหมดจะต้องตาย

วิลเลียมมองดูเพื่อนของเขาปีนต้นไม้ที่สูงที่สุดในป่า เขาไม่รู้ว่าหมาป่าจะปีนขึ้นไปได้หรือไม่ แต่เขามั่นใจว่าพวกมันจะดึงดูดแกะตัวอ้วนๆ มากกว่าเด็กเหลือขอ

—–

ชื่อ : วิลเลียม วอน ไอน์สเวิร์ธ

เผ่าพันธุ์ : ลูกครึ่งเอลฟ์

ค่าพลังชีวิต: 1950 / 1950

มานา: 1,280 / 1,350

เลเวล อาชีพ : คนเลี้ยงแกะ (Lvl 28)

คลาสย่อย: Ice Mage (Lvl 8)

< ความแข็งแกร่ง: 20 (+2) >

< ความว่องไว: 30 >

< พลังชีวิต: 20 (+2) >

< สติปัญญา: 54 (+2)>

< ความคล่องแคล่ว: 10 (+20) >

—–

วิลเลียมมองดูสถิติที่น่าสมเพชของเขาและสูดหายใจเข้าลึกๆ

“ระบบ ฉันต้องการความช่วยเหลือจากคุณ”

วิลเลียมกล่าว

< รอคำสั่งของโฮสต์ >

“เป็นไปได้ไหมที่จะใช้ mass bestow ให้ฝูงสัตว์ภายใต้คำสั่งของฉัน?”

< เป็นไปได้ >

< การสร้างทักษะพิเศษ…>

< โฮสต์ได้เรียนรู้ทักษะ: มอบรางวัลมากมาย >

—-

mass bestow

(500 แต้มมานา)

– เพิ่มสถิติของสิ่งมีชีวิตทั้งหมดที่กำหนดให้กับฝูงของคุณ 10

— สกิลนี้ไม่สามารถอัพเกรดได้

— ระยะเวลาของสกิล: 2 ชั่วโมง

——–

“ mass bestow !”

วิลเลี่ยมใช้ทักษะนี้โดยไม่กระพริบตา เขาดูเมื่อแต้มมานาของเขาลดลงอย่างมาก แพะห้าสิบตัวที่เป็นส่วนหนึ่งของฝูงของเขาเรืองแสงเมื่อค่าสถานะเพิ่มขึ้น

วิลเลี่ยมถอนหายใจเมื่อเขามองดูแต้มมานาที่น่าสมเพชที่ยังคงอยู่ในสระมานาของเขา

“การฟื้นฟูมานา!”

เนื่องจากสถานะสติปัญญาต่ำของวิลเลียมการฟื้นฟูมานาของเขาจึงเพิ่มขึ้นเพียงหนึ่งครั้งในทุก ๆ สองวินาที หนึ่งมานาทุกๆ สองวินาทีอาจดูเหมือนเร็ว แต่ในช่วงเวลาสำคัญ มันจะไม่เพียงพอที่จะพลิกสถานการณ์ของการต่อสู้ของการต่อสู้

วิลเลียมสังเกตแพะภายใต้คำสั่งของเขาและตรวจสอบสถิติของพวกมัน ขอบคุณ Mass Bestow, Way of the Shepherd และ Wolf in Sheep’s Clothing แพะแองโกเรียตอนนี้แข็งแกร่งกว่า Dire Wolf ทั่วไปเล็กน้อย

—–

เผ่าพันธุ์: แพะแองโกเรีย

แต้มพลังชีวิต: 580 / 580

มานา: 260 / 260

< ความแข็งแกร่ง: 2 (+24) >

< ความว่องไว: 3 (+25) >

< พลัง: 4 (+25) >

< สติปัญญา: 2 (+24)>

< ความคล่องแคล่ว: 2 (+24) >

—–

วิลเลียมรู้ว่ากองทัพอันน้อยนิดของเขาไม่เพียงพอที่จะต่อสู้กับ Dire Wolf หลายร้อยตัวที่กำลังจะลงมาโจมตีพวกมัน เขายังรู้สึกเจ็บปวดเมื่อรู้ว่ายกเว้นเอลล่า ฝูงสัตว์ทั้งหมดของเขาจะต้องถูกกวาดล้าง

ถึงกระนั้น เขาก็กัดฟันสั่งแพะให้วิ่งไปหาแกะที่ถอยห่างออกไป

ในไม่ช้า พื้นดินก็สั่นสะเทือนเมื่อมีหมาป่าหลายร้อยตัวเข้าไปในป่า เสียงหอนอันรุนแรงของพวกเขาทำให้ขนที่คอของวิลเลียมยืนขึ้น การหายใจของเขาขาดหายไปเมื่อประสาทสัมผัสของเขาคมชัดขึ้น

“รูปแบบการต่อสู้!”

วิลเลียมสั่ง และเหล่าแพะยืนอยู่ในรูปแบบ V ในขณะที่วิเลีลยมอยู่บนต้นไม้แต่ไม่สูงมากนัก เขารู้ว่าเอลล่าจะต้องไม่ให้เขานั่นลงไปต่อสู้

แม้ว่าจะเป็นการเคลื่อนไหวที่เสี่ยง แต่เขาเชื่อว่านี่เป็นแนวทางปฏิบัติที่ดีที่สุดที่พวกเขาสามารถทำได้

แพะทุกตัวก้มศีรษะลงขณะที่เขาชี้ออกไปด้านนอก ร่างสูงใหญ่ของเอลล่ายืนอยู่ตรงหน้าพวกเขาราวกับแม่ทัพที่นำคนของเธอออกรบ

ไม่กี่วินาทีต่อมา Dire Wolves ก็ปรากฏตัวขึ้น รูปลักษณ์ที่ดุร้ายของพวกเขาควบคู่ไปกับฟันที่เหนียวเหนอะทำให้วิลเลียมตัวสั่น ถ้าไม่ใช่เพราะมือของเขาจับเปลือกไม้ไว้แน่น เขาอาจจะตกลงมาจากต้นไม้แล้วเนื่องจากการกระแทก

‘แม่ ขอให้ปลอดภัย’ วิลเลียมอธิษฐาน เขาไม่เคยเชื่อในเทพเจ้ามาก่อน แต่หลังจากได้พบกับกาวิน อิซเซ ลิลี่ และเดวิด ทัศนคติของเขาเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง

ฝูงของหมาป่าที่บ้าคลั่งพุ่งเข้าหาแพะห้าสิบเอ็ดตัวด้วยดวงตาแดงก่ำ พวกมันเดินทางไปหลายไมล์เพื่อค้นหาอาหาร แม้ว่าพวกเขาจะจับเหยื่อได้ตลอดทาง แต่ก็ยังไม่เพียงพอที่จะเลี้ยงพวกมันได้หลายพันตัว

แพะที่อยู่ข้างหน้าดูอวบอ้วนมาก โดยเฉพาะแพะที่มีเขาสีแดงบนหัว

พวกมันพุ่งเข้าใส่ฝูงแพะด้วยความเร่าร้อนเหมือนสัตว์ร้ายที่พวกมันเป็น

“มี๊ยยยยยยย!”

เอลล่าให้สัญญาณและแพะภายใต้คำสั่งของเธอพุ่งไปข้างหน้า

การปะทะกันของฟัน เขา และกรงเล็บ เป็นจุดเริ่มต้นของการต่อสู้ระหว่างนักล่ากับเหยื่อของพวกเขา เลือดกระเซ็นในอากาศขณะที่ทั้งหมาป่าและแพะเริ่มเข่นฆ่ากัน

ในการปะทะครั้งแรก แพะสิบตัวตายในสนามรบ ขณะที่ Dire Wolf หกสิบตัวถูกแทงจนตาย

< ประสบการณ์ที่ได้รับ: 18,000 >

วิลเลียมเห็นการแจ้งเตือนและรู้สึกขมขื่น หากเป็นสถานการณ์ปกติ เขาอาจจะเต้นอย่างมีความสุขเนื่องจากค่าประสบการณ์มากมายที่เขาได้รับ อย่างไรก็ตาม การได้เฝ้าดูแพะที่เขาเลี้ยงไว้เป็นการส่วนตัวและดูแลได้ตายต่อหน้าเขา เพื่อแลกกับค่าประสบการณ์ทำให้เขาปวดใจ

น้ำตาของเขาร่วงหล่นราวหยาดน้ำฝน แต่ไม่อาจเทียบได้กับสายธารโลหิตที่กำลังจะตายบนพื้นสีแดง เขาได้เตรียมตัวเองสำหรับการเสียสละ แต่หัวใจของเขายังคงหลั่งไหลกับความเป็นจริงที่ปรากฏต่อหน้าต่อตาเขา