กลับชาติมาเกิดด้วยระบบที่แข็งแกร่งที่สุด Reincarnated With The Strongest System - ตอนที่ 19
“นี่ค่ะ นายน้อย”
เฮเลนพูดขณะเสิร์ฟชาต่อหน้าวิลเลียม
“ขอบคุณครับ เฮเลน”
วิลเลียมตอบ
“ฉันสัญญากับธีโอว่าฉันจะให้พายแอปเปิลสองชิ้นแก่เขา เดียวช่วยเอาให้เขาตอนที่เขาเอาแกะกลับมาที่คอกทีนะครับ ”
“ได้ค่ะ”
เฮเลนพยักหน้าและออกจากห้องนั่งเล่นไป
วิลเลียมหยิบถ้วยน้ำชาขึ้นมาจิบก่อนจะเหลือบมองแขก
“งั้นเรามาคุยธุระกันเถอะ”
วิลเลียมยิ้ม
“แล้วค่าตอบแทนแบบไหนที่คุณเตรียมไว้เพื่อติดสินบนครอบครัวของเราเพื่อทำลายการหมั้นครั้งนี้ อย่างที่ฉันพูดไปก่อนหน้านี้ เราไม่ต้องการทองคำ เราไม่ได้ยากจน”
อกาธาเหลือบมองที่เอเลนอร์ก่อนที่จะเริ่มการสนทนา
“แล้วเธอต้องการอะไร”
อกาธาถาม
“สมบัติ สิ่งประดิษฐ์”
วิลเลียมตอบ
“ตราบใดที่มันมีค่า ฉันก็จะเอา”
เอเลนอร์หยิบกล่องเล็กๆ จากห่วงเก็บของของเธอและแสดงให้วิลเลียมดู ในโลกนี้ คนที่ร่ำรวยและมีอิทธิพลสามารถซื้อสิ่งประดิษฐ์เวทย์มนตร์เหล่านี้ซึ่งสามารถเก็บสิ่งของในมิติที่แยกจากกัน
ตามความรู้ของวิลเลียม ความจุสูงสุดของวงแหวนจัดเก็บที่ดีที่สุดในทวีปคือเพียงสองตารางเมตร แม้ว่ามันจะทำให้พกพาของไปรอบๆ ได้ง่ายขึ้น แต่พื้นที่ก็ค่อนข้างจำกัด
เอเลนอร์เปิดกล่องและแสดงสิ่งที่อยู่ในกล่องให้วิลเลียมดู
“สิ่งนี้เรียกว่ายาเม็ดแห่งการเติบโต”
เอเลนอร์อธิบาย
“นี่เป็นเม็ดยาราคาแพงมากซึ่งมีมูลค่าสองพันเหรียญทอง หากคุณตกลงที่จะทำลายข้อตกลงการแต่งงานนี้ ฉันจะให้สิ่งนี้แก่คุณ”
“คุณต้องการให้ผมทำลายข้อตกลงการแต่งงาน เพื่อซื้อยาที่มีมูลค่าเพียงสองพันเหรียญทองเท่านั้นหรือ?”
วิลเลี่ยมถามด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย จากนั้นเขาก็เหลือบมองรีเบคก้าและยิ้ม
“ในสายตาของอาจารย์ของคุณ คุณมีค่าแค่สองพันเหรียญทองเท่านั้น”
รีเบคก้าขมวดคิ้ว แต่ไม่ได้พูดอะไร เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเธอ ใบหน้าของเอเลนอร์ก็ทรุดลง แม้ว่าอัจฉริยะรุ่นเยาว์จะยอมรับให้เธอเป็นอาจารย์ของเธอ แต่เธอก็ยังไม่ได้เริ่มการเรียนรู้ใดๆ
เธอกำลังวางแผนที่จะพารีเบคก้าไปที่นิกายสายหมอก เพื่อเริ่มการฝึก แต่เลื่อนออกไปเมื่อเธอพบว่าเธอหมั้นกับคนบ้านนอก ในฐานะผู้อาวุโสของนิกายอันทรงเกียรติ เธอจะไม่ยอมให้ลูกศิษย์ของเธอมีความผูกพันกับใครซักคน
อกาธาและสามีแบ่งปันความคิดเห็นของเธอ นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมพวกเขาถึงใช้ประโยชน์จากการที่ดยุคผู้เฒ่าไม่อยู่ ทั้งคู่ต้องการทำลายการหมั้นที่เกิดขึ้นเมื่อรีเบคก้าอายุเพียงสองขวบ
“แน่นอน นี่ไม่ใช่สิ่งเดียวที่ฉันยินดีจะมอบให้คุณ”
เอเลนอร์กัดฟันกรอด
“นี่เป็นเพียงสิ่งเดียวที่คุณจะได้รับหากคุณตกลงที่จะทำลายข้อตกลงการแต่งงานระหว่างสองครอบครัว”
“ขอดูเม็ดยานั้นได้ไหม”
วิลเลียมถาม
“ตกลง.”
เอเลนอร์ส่งกล่องไปให้วิลเลียมดูใกล้ๆ
ผู้อาวุโสของนิกายสายหมอกมั่นใจว่าเด็กคนนั้นไม่รู้สมบัติชิ้นนี้ สิ่งที่เธอไม่รู้คือวิลเลียมมีทักษะการประเมินที่ทรงอานุภาพในการกวักมือเรียก
—-
ยาแห่งการเติบโต
— เมื่อบริโภค ยาเม็ดนี้จะเพิ่มค่าสถานะทั้งหมดอย่างถาวรทีละหนึ่งรายการ
—–
วิลเลี่ยมส่งเสียงและทำท่าทางอย่างไม่สมควรให้มาม่าเอลล่าเข้ามาใกล้
“แม่ครับ นี่มันของดี”
วิลเลี่ยมยิ้ม
“มี๊?”
“ลองดูครับแม่”
วิลเลียมวางยาไว้ในปากของเอลล่าซึ่งทำให้อกาธา เอเลนอร์ และผู้คุมทั้งสี่คนข้างหลังตกใจ
แพะแองโกเรียนเคี้ยวยาและตาเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ
“จะดีเหรอ?”
วิลเลียมถาม
“มี๊”
“งั้นหรอ~งั้นหรอ”
เอลล่าพยักหน้ายืนยัน แม้ว่าเม็ดยาจะเพิ่มค่าสถานะทั้งหมดของเธอทีละตัว แต่รสชาติก็ไม่น่าพอใจสำหรับเธอ
“เธอ! เธอทำอะไรลงไป!”
เอเลนอร์แทบไม่เชื่อสายตาของเธอ ‘เด็กคนนี้ป้อนยาแห่งการเจริญเติบโตให้กับแพะจริงๆเหรอ?! ช่างเป็นการสิ้นเปลืองทรัพยากร!’
ยามทั้งสี่จ้องไปที่วิลเลียม พวกเขารู้สึกปวดใจเพราะยาแห่งการเติบโตมีมูลค่าห้าพันเครดิตนิกาย พวกเขาต้องทำงานเป็นเวลาสองปีเพื่อให้ได้คะแนนมากพอที่จะนำไปแลกที่นิกายสายหมอก
“ทำไมหรอ?”
วิลเลี่ยมถามกลับ
“มันเป็นแค่ยาแห่งการเติบโตราคาถูก ไม่ต้องกังวลเพราะฉันใช้มันไปแล้ว คุณสามารถหักมันจากรายการของชดเชยที่คุณวางแผนจะมอบให้ฉันได้”
หน้าอกของเอเลนอร์ยกขึ้นลงด้วยความโกรธยาแห่งการเติบโต ควรจะเป็นของขวัญให้กับรีเบคก้า แทนที่จะทำให้เด็กนอกสมรสตกลงที่จะยกเลิกข้อตกลงการแต่งงาน เธอจึงตัดสินใจประนีประนอมและมอบมันให้กับเขาแทน
อย่างไรก็ตาม การได้เห็นเขาปฏิบัติต่อสมบัติของเธอราวกับเป็นเพียงขนมชิ้นหนึ่งก็ทำให้เธอโกรธ
เมื่อเห็นสีหน้าของเอเลนอร์ อกาธาจึงตัดสินใจเข้าไปแทรกแซงและเลือกสมบัติจากแหวนเก็บของของเธอเอง
“นี่คือไม้เท้าเวทมนตร์”
อกาธาอธิบาย
“แม้ว่าคุณจะไม่มีพลังเวทย์มนตร์สักออนซ์ แต่คุณสามารถส่งต่อให้คนอื่นที่มีความสามารถมากกว่าคุณได้”
วิลเลียมเพิกเฉยต่อคำเยาะเย้ยของอกาธาและหยิบไม้เท้าเวทมนตร์ออกจากมือของเธอ
—-
สำริดแห่งการเรียนรู้
— ไม้เท้าที่เหมาะสำหรับผู้วิเศษฝึกหัด
– เพิ่มสติปัญญา 3
—–
วิลเลียมขมวดคิ้วและส่งคืนไม้เท้าให้อกาธา
“ขออภัย ฉันไม่สนใจไม้เท้าวิเศษราคาถูก คุณมีอะไรที่ดีกว่านี้ไหม”
“ราคาถูก ? ไม้เท้านี้มีมูลค่าหนึ่งพันเหรียญทอง!”
อกาธาเกือบฟาดหัวเด็กๆ ด้วยไม้เท้าในมือของเธอ เธอไม่อยากเชื่อเลยว่าแค่คนเลี้ยงแกะที่กล้าเรียกมันว่าราคาถูก!
“ฉันไม่สนใจสินค้าคุณภาพต่ำ”
วิลเลียมยักไหล่
“โอ้ พวกเขาบอกว่าคุณเป็นอัจฉริยะ คุณเป็นผู้วิเศษเหรอ?”
“ใช่”
รีเบคก้าตอบ
“คุณมีไม้เท้าวิเศษไหม”
“มี.”
“แสดงให้ฉันดู.”
รีเบคก้าครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนจะเรียกไม้เท้าเวทมนตร์ของเธอออกมาอย่างไม่เต็มใจ ไม้เท้าในมือของรีเบคก้าต่างจากไม้เท้าบรอนซ์แห่งการเรียนรู้ มัรมีสีน้ำเงินเข้ม คุณยังสามารถเรียกมันว่าหอก แต่แทนที่จะเป็นใบมีดคม คริสตัลสีม่วงขนาดใหญ่ที่มีรูปร่างเหมือนดอกกุหลาบจะประดับที่ปลายของมัน
ดวงตาของวิลเลียมเป็นประกายเพราะเขาบอกได้ว่าไม้เท้านั้นดีกว่าเมื่อเทียบกับไม้เท้าทองสัมฤทธิ์ที่เขาประเมินไว้ก่อนหน้านี้
“ขอแตะได้ไหม ไม่ต้องห่วง ฉันจะไม่ทำลายมัน”
วิลเลียมตบหน้าอกของเขา
“ฉันแค่อยากจะดูให้ละเอียดกว่านี้”
“ได้ แต่คุณสามารถถือไว้ได้เพียงครึ่งนาทีเท่านั้น”
รีเบคก้ากล่าว
“ไม้เท้านี้มีมูลค่าสองหมื่นเหรียญทอง”
“สองหมื่นเหรียญทอง? มันแพงขนาดนั้นเลยเหรอ?”
วิลเลียมถือไม้เท้าในมือเพื่อประเมิน
อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะสามารถใช้ทักษะการประเมินได้ ก็มีข้อความปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา
—–
<ติ๊ง! >
< คุณต้องการรับคลาสงาน Ice Mage หรือไม่? >
< ใช่ / ไม่ใช่ >
—–
YOU MAY ALSO LIKE
