ตัวของผมในต่างโลก…. แม่งบ้า!!! - บทที่ 2 ตอนที่ 68 โลกที่ไร้ซึ่งพระเจ้า (4)

 

 

 

ไอ้นี่.. มันพูดบ้าอะไรของมันวะเนี่ย?

 

 

“ คืองี้นะตะเอง เค้าอ่า.. เหนื่อยแล้ว ไม่อยากสู้ แล้วก็นะ กลิ่นของตะเองมีกลิ่นของไอ้แพะโง่นั่นปนมาด้วย ซึ่งเค้าไม่ชอบสุดๆ ”เบล

 

 

.. อ่า กลิ่นของซาตานสินะ.. เดี๋ยวนะ? มันมาทำกลิ่นบนตัวผมตอนไหนนิ?! ชัก- ชักจะเริ่มระแวงแล้วสิ แล้วทีงี้เอ็งดันพูดหวานๆใส่อ่ะนะเบล? เอ็งเป็นถึงจอมปีศาจเลยนะเห้ย!!

 

 

“ ก็คือเค้าพึ่งตื่นอ่ะ ง่วงสุดๆไปเลย ขี้เกียจสู้ดั้วะ เข้าใจมะ? ”เบล

 

 

“ …อ่า ”

 

 

“ แล้วเอ็งจะทำไงกับบรรยากาศแบบนี้ล่ะเนี่ย ”

 

 

พูดถึงบรรยากาศที่มันมาคุแบบนี้น่ะ มันไม่สามารถทำให้หายไปได้ง่ายๆหรอกนะเออ

 

 

“ เดี๋ยวจัดการให้ ”เบล

 

 

จากนั้นเบลก็สะบัดมือไปมา คล้ายกับว่าเธอกำลังคลายกล้ามเนื้ออยู่เลย หลังจากที่เธอทำแบบนั้นไปมาบรรยากาศก็กลับมาเป็นปกติ ความหม่นหมองภายในอากาศก็กลับมาเป็นอากาศสดชื่นโชยมาด้วยกลิ่นหอมของดอกไม้จางๆ

 

 

สุดยอด.. สมกับที่เป็นจอมปีศาจจริงๆ!

 

 

“ มาคุยกันเถอะ~ ”เบล

 

 

แล้วเธอก็ยิ้มให้ผมอย่างเป็นมิตร.. ท่ามกลางความสงสัยของทุกคนแล้ว เราไม่อาจจะเชื่อความใจดีแบบแปลกๆของเบลเซบับได้จริงๆนะเนี่ย แต่ก็ต้องตามน้ำไปก่อน ไม่งั้นซวยแหงมๆ

 

 

… …… …..!!!!

 

 

ด้วยเหตุนั้นเอง

 

 

พวกเราเลยมานั่งคุยกับเบลกันสบายใจ ท่ามกลางทุ่งดอกไม้สวยๆและชุดน้ำชาที่หล่อนได้จัดเตรียมไว้ให้เป็นอย่างดี แม้จะไม่ยากจะเชื่อสักเท่าไหร่ก็เถอะนะ แต่ว่า.. เจ้านี่มันก็ น่ารักกว่าซาตานจริงๆนั่นแหละ ในหลายๆด้านเลย

 

 

“ เป็นไง ถูกใจไหม? ”เบล

 

 

“ อ- อ้อ.. ชานี่ อร่อยสุดยอดไปเลย ”

 

 

“ อร่อยจนไม่อยากเชื่อลิ้นตัวเองเลยล่ะค่ะ.. ”วี

 

 

“ แหงอยู่แล้ว ข้าอุตส่าห์ลิ้มลองรสชาติของชาชั้นยอดมาทั่วทุกสารทิศแล้ว ชานี่ทำมาจากใบเมเปิลเกรดพรีเมี่ยมของอีเดนเลยนะจะไม่อร่อยได้ยังไง! ” เบล

ใบเมเปิลจากอีเดนหรอ.. เหลือเชื่อ ยังเก็บของแบบนั้นไว้หลังจากถูกทำลายไปแล้วอีกหรอเนี่ย

 

 

ยังไม่ทันหมดรสของชาใบเมเปิดแสนจะอร่อยของเบล กลิ่นหอมจางๆก็ลอยเข้ามาเตะจมูกในทันที มันเป็นกลิ่นหอมสดชื่นของแอปเปิ้ลรวมกับกลิ่นของโยเกิร์ต ไม่เพียงแค่นั้นผมยังได้กลิ่นของขนมปังที่พึ่งอบเสร็จใหม่ๆได้อย่างชัดเจน

 

 

มันทำเอาผม.. น้ำลายสอเลย

 

 

“ ฮ่าฮ่าฮ่า เจ้าคงจะไม่เคยทานอะไรแบบนี้ล่ะสิ่! ”เบล

 

 

จากนั้นเบลก็ลุกจากที่นั่งที่นั่งอยู่ตรงหน้าผม แล้วไปเอาถาดคุกกี้ออกมาจากเตาอบ.. ที่หล่อนสร้างขึ้นมาเองโดยที่ใช้เวลาไม่ถึงนาทีด้วยซ้ำ

 

 

มันเป็นคุกกี้ธรรมดาๆ แต่กลับให้ความรู้สึกของผลไม้ออกมาเต็มเปี่ยม.. นี่สินะ พลังของเชฟจากแดนปีศาจน่ะ!!

 

 

อุ๊บ๊ะะ!!

 

 

“ อร่อยโพ้ด!!! ”

 

 

“ ข้าดีใจนะที่เจ้าชอบน่ะ ฮิฮิ ”เบล

 

 

คารวะเลยครับ.. เหนือชั้นจริงๆเรื่องอาหารนี่.. ไม่มีใครเหนือไปกว่าเธออีกแล้วล่ะเบลเซบับ!!

 

 

“ ไหงเจ้าถึงร้องไห้ล่ะเนี่ย? ”เบล

 

 

“ ม- ไม่ได้ร้องสักหน่อย.. แค่มันอร่อยจนเหมือนกับตกนรกเท่านั้นเอง.. ”

 

 

“ …. เจ้าเนี่ยใช้คำได้แปลกดีนะ อร่อยเหมือนตกนรกหรอ? ข้าชอบนะ! ”เบล

 

 

อะไรเนี่ย.. จอมปีศาจยิ้มหรอ แถมยังเป็นยิ้มแบบน่ารักๆอีกต่างหาก ให้ตายเถอะตูคิดว่าตัวเองมีภูมิต้านทานมากพอแล้วสินะ แต่ไหมไหวหรอเนี่ย.. 

 

 

เขินไปหมดแล้ววุ้ย!!

 

 

“ … ”จือหนาน

 

 

“ … ”หลิงฉือ

 

 

ทำไมทั้งคู่มองผมอย่างนั้นล่ะ.. ย- อย่ามองนะ มันน่าอายอ่า.. 

 

 

“ เข้าเรื่องเลยเถอะ ” เมเดียร์

 

 

หลังจากเมดี้พูดจบ เบลก็เงียบไปพักหนึ่งและไม่มีใครพูดต่อเลย ทำให้บรรยากาศมันแย่สุดๆ คือที่ตรงนี้น่ะมีเพียงแค่ผม เมเดี้ จือหนาน และหลิงฉือเท่านั้น ส่วนคนอื่นๆน่ะเดินเล่นกันอยู่ตามสวนนี่แหละ มิกะใช้เวลากับปู่ของเธอ ดีน่าถูกวีพาไปดูดอกไม้สวยๆ พวกเร็กซ์ก็นั่งกันอยู่ที่อีกฝากหนึ่งของศาลานี้

 

 

เรียกได้ว่าตรงนี้น่ะส่วนตัวสุดๆ

 

 

“ อะไรหรอ? หรืออยากถามว่าข้ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไงอะไรประมาณนั้นหรอ? ”เบล

 

 

“ ก็ถูก เธอสู้กับเมตาตรอนจนมาจบที่นี่ได้ยังไง? ”

 

 

“ คืองี้นะที่รัก~ เมตตี้น่ะพ่ายให้ข้าและถูกผนึกไปพักนึงแล้ว และข้าเบื่อเลยผนึกตัวเองตามไปอีกทีก็แค่นั้น ส่วนเรื่องที่ว่าเรามาที่นี่ได้ยังไง.. ข้าตอบได้แค่ว่าหากการต่อสู้กันรุนแรงจนเกินไป จะทำให้มิติเกิดรอยร้าวและพาเจ้าไปยังที่อื่นที่ไม่ใช่ภายในจักรวาลเดิมได้ก็เท่านั้น ”เบล

 

 

“ หมายความว่าพวกเธอตีกันแรงพอสมควรเลยว่างั้น ”เมเดียร์

 

 

เบลส่ายหน้า แล้วชี้มาที่คิวบ์เวทที่ตั้งอยู่ตรงหน้าผม

 

 

“ เพราะสิ่งนั้นต่างหาก ”เบล

 

 

“ ลูกบากศ์ที่เป็นอาวุธของเมตตี้มันรุนแรงเกินไป สั่นสะท้านได้ทั้งมิติเลย ”เบล

 

 

“ แค่การเหวี่ยงแรงๆก็ทุบกำแพงที่ห้าให้แตกได้แล้ว ”เบล

 

 

วอทเดอะ? กำแพงที่ห้าเรอะ? ไม่เห็นจะเคยได้ยินมาก่อนเลยวุ้ย

 

 

” นั่นล่ะเหตุผลที่ทำให้พวกข้ามาอยู่ที่นี่น่ะ และดูเหมือนว่าข้าจะโชคดีซะด้วยที่ได้มาอยู่ที่นี่.. น่ะ “เบล

 

 

..ไหงมองอ้ายอย่างงั้นเล่าสู?

 

 

” หอมเนาะ~ “เบล

 

 

อยู่ๆก็หันไปหาจือหนานซะงั้น

 

 

” … “จือหนาน

 

 

เจ้าตัวเองก็มองมาที่ผมไม่เลิกเลยแฮะ.. นี่พวกเราจะจบสงครามการจ้องได้รึยังเนี่ย?

 

 

” หอม… ค่ะ ” จือหนาน

 

 

หน้าแบบนั้นอีกละ หมายความว่าไงวะเนี่ย!!

 

 

” …บี๋ เสื้อ “หลิงฉือ

 

 

… เสื้อ?

 

 

” ….. เชี่ย- “

 

 

” ฮิฮิ “เบล

 

 

ยิ่งกว่าชุดบิกินี่ที่พวกเธอใส่ กลับร่างเปลือยท่อนบนที่มีเพียงรอยปานสีดำที่เป็นพลังปีศาจปกปิดไว้ ก็เป็นร่างเปลือยหน้าอกของผมนี่แหละ ที่ไม่มีสิ่งใดปิดไว้เลย

 

 

..มันเป็นร่างกานที่เต็มไปด้วยบาดแผลจากการต่อสู้ รอยฟกช้ำต่างๆ ส่วนใหญ่รอยพวกนี้จะเกิดจากลูซี่และลองกินุสล่ะนะ

 

 

แต่ว่า.. ได้ไง? ตอนแรกผมก็ใส่เชิตฮาวายอยู่ดีๆนี่

 

 

” รอยพวกนั้น.. มาจากท่านลูซิเฟอร์หรอ บอส? “จือหนาน

 

 

เสียงราบเรียบของหนาน แม้จะฟังดูเย็นชา แต่ก็แฝงไปก้วยความเป็นห่วงอย่างยิ่งยวด

 

 

” อ่าว ไม่เคยเห็นเรอะ? “

 

 

เธอส่ายหน้า

 

 

” เห๋~ ลูซี่หรอ~ “เบล

 

 

” ทำกันรุนแรงน่าดู “เบล

 

 

” คำพูดเธอมันกำกวมแปกๆฝ่ะเบลเซบับ “

 

 

” แค่เบลก็ได้นะเตง~ ” เบล

 

 

ท่าทางเอ็งนี่มัน.. หลอนชิบ-

 

 

” ข้าอยากรู้ความเป็นมาของแต่ละรอยบนร่างเจ้าจัง แบบว่า.. มันดูมีเสน่ห์ “หลิงฉือ

 

 

ยังไงฟะนั่น? มีเสน่ห์?

 

 

” ชั้นด้วย ชั้นเองก็อยากรู้ “เมเดียร์

 

 

” เอ๋~ ตรงที่คอ.. มีรอยกัดด้วยนี่!? “เบล

 

 

ฮ- เฮ้ย!!ไอ้รอยกัดนี่มัน มาตอนไหนฟระ!!

 

 

เมื่อยัยเบลชี้มาที่ต้นคอของผม ทุกคนก็พอกันหันมามองทันที ก่อนที่ท่าทีของแต่ละคนจะแปลกไป

 

 

” ..บอส.. ทำกันไปแล้วหรอ?.. “จือหนาน

 

 

” กับใคร? “หลิงฉือ

 

 

” ชั้นจะฆ่ามัน.. และฆ่าแกด้วย.. “เมเดียร์

 

 

ออร่าพวกเอ็งนี่.. น่ากลัววุ้ย

 

 

” เข้าใจผิดแล้วน่า ไอ้รอยนี่มันไม่เคยมีแต่แรกแล้วเหอะ “

 

 

” จะเข้าใจผิดได้ยังไง.. มันก็คาตาอยู่เนี่ย “เมเดียร์

 

 

ผมเหลือบไปมองเบลแว๊บนึง แม่งก็ยิ้มร่าอย่างสนุกสนานเลย เฮอะๆ ปีศาจยังไงก็คือปีศาจล่ะว๊า

 

 

” เบล.. “

 

 

” ไรค๊าเตง~ “เบล

 

 

” หรือว่าที่เราทำกันคืนนั้น.. มันไม่ดีหย๋อ?”เบล

 

 

อีเบ๊ลลล!!! กูพึ่งจะเจอมึงวันนี้จะไปทำกันได้ไง-!! แล้วก็กูไม่ใช่คนแบบน๊านนน!! แหม๋~ ทำตาแป๋วเลยนะมรึงงง!!

 

 

” ม- ไม่ใช่น๊าา!! ไม่เคยย!! “

 

 

” หรอ “จือหนาน

 

 

” อ๋อ ค่ะ “เมเดียร์

 

 

ยัยพวกนี้หนิ ไม่ฟังกันเล๊ย

 

 

คิคิ

 

 

“ ? ”จือหนาน

 

 

“ … ” เมเดียร์

 

 

“ คิ๊คิคิคิคิ ฮิฮิฮิ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!! ”เบล

 

 

อยู่ๆก็เป็นอะไรของมันขึ้นมาวะน่ะเบล.. หัวเราะเฉย

 

 

“ มีอะไร เบล? ”

 

 

“ ฮิฮิฮิ โทษทีนะ แต่มันขำอ่า ฮ่าฮ่าฮ่า ”เบล

 

 

“ พวกเธอนี่ก็ตามน้ำกันเก่งจัง ข้าชอบอ่ะ!! ”เบล

 

 

อะ- ผมที่ได้ยินคำพูดของยัยเบลก็ต้องรีบหันกลับไปที่พวกหล่อนทันที.. ก็เลยได้เห็นว่าพวกเธอถอนหายใจออกมาเล็กน้อยแถมยังขำกันอีกต่างหาก ..นี่เห็นผมเป็นตัวตลกรึไง?

 

 

“ คุคุ พอดีว่าไม่ค่อยมีโอกาสได้เห็นนายมุมนี้เลยน่ะ ก็เลยตามน้ำไป ”เมเดียร์

 

 

“ ยัยบี๋… !!”

 

 

“ น่ารักเนอะ ลอย์-เรร์-นัว-รี~ (น่ารักชะมัด~) ”เมเดียร์

 

 

“ อ๊ากกกก!!! ”

 

 

“ หรือว่า.. พวกเอ็งก็ด้วยน่ะ ”

 

 

“ .. ขออภัยค่ะบอส แต่ข้าชอบ.. ” จือหนาน

 

 

“ หนานเอ๊ยยย!! ”

 

 

“ น่าขำจะตาย ฮ่าฮ่า ”หลิงฉือ

 

 

“ ยัยเป็ดย่างนี่!! ”

 

 

“ ว่าใครเป็ดย่างยะ!! ”หลิงฉือ

 

 

โว้ย แต่ละมื้อแต่ละเดย์ ประสาทกูจะแดก…

 

 

…

 

 

“ งั้นก็ ขอตัวกลับนรกก่อนน้า~ ”เบล

 

 

แล้วเจ้าจอมปีศาจตัวป่วนก็อยมกลับโลกปีศาจแต่โดยดี พร้อมกับร้อยยิ้มเต็มหน้า.. ที่แลกมากับการแกล้งผมสารพัด บอกตามตรง ก็ไม่แย่หรอก แต่ขอไม่เอาอีกแล้วดีกว่า

 

 

ส่วนพวกเราก็รีบกลับออกมาข้างนอกกัน คุณเลเวียธานพอเราไปส่งที่เกาะ คุณกอร์กับแก๊งค์วาคิวเรียพากันกลับก่อน เหลือก็แต่ วี ดีน่า และพวกผม ซึ่งพวกผมที่ว่านี่ก็มีผม เมดี้ จือหนาน และหลิงฉือ

 

 

เอ่อ.. เหมือนลืมอะไรไปบางอย่างแฮะ

 

 

“ คุณหนูอ่าาา ไม่พาดิฉันไปด้วยได้ไงอ่าาา ”ฮาจุน

 

 

อ้อ เราทิ้งเจ๊ฮาจุนไว้เฝ้าที่นี่ นี่หว่า

 

 

“ โทษทีนะฮาจุน เราต้องมีคนเฝ้าจริงๆน่ะ ”เมเดียร์

 

 

“ คุณหนูล่ะก็… เลี้ยงเลม่อนพาร์เฟ่ต์ที่เมืองหลวงหลังจากกลับจากที่นี่เลยนะคะ!! ”ฮาจุน

 

 

“ จ้า จ้าา~ ” เมเดียร์

 

 

ภาพแบบนี้ที่ผมได้เห็น ทำเอาผมยิ้มเลย ก็นานๆทีผมจะได้มีเวลาที่สงบสุขแบบนี้บ้างน่ะสิ เพราะว่าตลอด 60 กว่าตอนที่ผ่านมา ไม่เคยมีตอนไหนเลยที่ไม่มีเรื่อง ก็ถือว่าทริปครอบครัวที่มาในรอบนี้ของเราประสบความสำเร็จละกัน เนาะ

 

 

“ จะเล่นกันต่อป่ะ ”

 

 

“ เล่นต่อ ? แค่พวกเรา? ”เมเดียร์

 

 

“ แค่พวกเราก็ได้นี่ พรุ่งนี้ก็ยังอยู่ไม่ใช่รึไง วันนี้เราก็พักอยู่นี่กันก่อน ”

 

 

“ อาหารล่ะ? ”ดีน่า

 

 

“ ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวเดียวก็หาได้ละ! ”

 

 

“ หาเอาเนี่ยนะ… ชักจะสังหรณ์ใจไม่ดีแล้วสิ ”ดีน่า

 

 

ผมเสนอให้พวกเราอยู่ที่นี่ต่อ เพราะถ้าจำไม่ผิดพวกเราไม่ค่อยได้สนุกกันมากสักเท่าไหร่เลย ผมเองก็อยากเล่นให้สุดเหวี่ยงแล้วก็นอนให้เต็มอิ่มเหมือนกัน ก็นะ พึ่งกลับมาจากขอบฟ้าทั้งทีก็ต้องขอพักหน่อยล่ะ

 

 

หลังจากที่ผมได้เสนอเรื่องนั้นไป ทุกคนก็ดูจะตกลงกันในทันทีเลย ยกเว้นดีน่า.. ที่ดูจะไม่ค่อยอยากสักเท่าไหร่ แต่สุดท้ายผมก็กล่อมให้เธอมาอยู่เล่นด้วยกันวันนี้จนได้ล่ะนะ นี่ก็บ่ายแล้วยังมีเวลาเหลือเฟือกว่าจะถึงอาหารเย็นเลย!

 

 

ตอนนั้นเราเล่นสนุกกันเยอะมากเลยล่ะ ทั้งเล่นน้ำ

 

 

“ เอ๋.. ไหงมาโยนชั้นลงน้ำล่ะเนี่ย!!! ”ดีน่า

 

 

“ หมันไส้ค่ะ ”วี

 

 

“ ไหงงั้นล่ะยะ!!! ”ดีน่า

 

 

วิ่งไล่จับ… บนทะเล ถึงจะคอยเล่นมาแล้วก็เถอะ แต่คราวนี้เรามีผู้เล่นเยอะกว่าเดิมเลยล่ะ! มีผม หนาน หลิงฉือ วี และเมดี้ ส่วนดีน่ากับฮาจุนนั้นก็ก่อทรายเล็กๆกันบนชายหาดไปพลาง..

 

 

“ ทำไมพวกนั้นถึงเล่นกันอย่างกับทำสงครามงั้นเล่า.. เกาะสะเทือนไปหมด ”ดีน่า

 

 

“ แรกๆก็แบบนี้ล่ะค่ะ เดี๋ยวคุณก็ชินเอง ”ฮาจุน

 

 

“ … จะทำใจให้ชินไหวรึเปล่าเถอะ.. ”ดีน่า

 

 

เล่นวอลเล่บอลชายหาด..

 

 

“ บี๋ตีให้มันโดนสิยะ!! ”ดีน่า

 

 

“ ไม่ไหวโว้ยยย!! ”

 

 

อ่า เหนื่อยโว้ยยยยยย!!!!

 

 

… แล้วก็มาถึงเวลาอาหารเย็น ผมแนะนำให้จัดปาร์จี้บาร์บีคิวเพราะมันทำง่ายและอร่อยสุดๆ เนื่องจากพวกเราเล่นกันมาเยอะ นั่นเลยทำให้พวกผมกินกันเยอะสุดๆ

 

 

“ … กินเยอะโพ้ด ”ดีน่า

 

 

“ แต่มีระเบียบสุดๆ แถมเรียบร้อยอีกต่างหาก ส- สุดยอด..”ดีน่า

 

 

“ ก็.. เฉพาะแค่คุณหนูเมเดียร์นั่นแหละนะ คุณหนูน่ะดูดีมากเวลาอยู่บนโต๊ะอาหาร ส่วนสถานที่อื่น.. อย่าหวังเลยว่าจะได้เห็น ”ฮาจุน

 

 

“ อ่า.. ค่ะ ”ดีน่า

 

 

ทุดท้ายแล้วพวกเราก็มาเข้านอนกัน โดยจะแบ่งห้องให้นอนกันโดยแยกชายหญิง ห้องละสองคน ฉะนั้นแต่ละห้องก็จะมี.. ผม หนึ่งคน เมเดียร์กับฮาจุน วิกตอเรียกับดีน่า และจือหนานกับหลิงฉือ ก็ประมาณนี้

 

 

มันก็ไม่ได้แย่นะ การที่ได้อยู่คนเดียวมันทำให้ผมได้มีเวลากับตัวเองมากขึ้น.. แต่ว่า

 

 

แอ๊ดด-

 

 

“ บอส ”จือหนาน

 

 

“ หนานหรอ? ”

 

 

จือหนานในชุดนอนผ้าบางๆที่บางจนผมสามารถเห็นชุดชั้นในของเธอได้ ได้เข้ามานั่งข้างๆผมในห้อง ซึ่งหน้าต่างผมก็ไปเปิดไว้ ทำให้แสงจันทร์สามารถส่องเข้ามาได้เต็มๆ สายลมเองก็โชยมาอ่อนๆ พัดเส้นผมที่ดำสลับทองเป็นประกายของเธอให้ปลิวไสว บวกกับปลอกคอสีทองของเธอที่มีโซ่ติดอยู่ มันทำให้เธอดูมีเสน่ห์มากขึ้นแบบแปลกๆ

 

 

สายตาอันคมกริบที่มองมา.. มันเปล่งประกาย ทำให้ตอนนี้ผมแทบจะไม่สามารถมองหน้าเธอได้ตรงๆ ก็นะเมื่อรวมกับรูปร่างสุดจะสุดยอดของเธอแล้ว มันเพอร์เฟ็คไปเลย บอกได้เลยว่าจือหนานเป็นผู้หญิงที่โคตรเพอร์เฟ็คเลยล่ะ ถ้าไม่นับนิสัยที่ชอบทำตัวเย็นชา หยิ่งๆ เงียบๆ ของเธอล่ะนะ

 

 

“ ไม่มองข้าให้นานกว่านี้ล่ะคะ.. ”จือหนาน

 

 

“ เอ่อ.. ”

 

 

“ ท่านไม่เคยมองข้าเกินสามนาทีเลยนะคะบอส.. ”จือหนาน

 

 

อะไรกันล่ะเนี่ยเหตุการณ์แบบนี้.. ผมต้องทำตัวยังไงล่ะเนี่ย!!

 

 

“ บอกตามตรง ข้าเคยคิดว่าท่านไม่ชอบข้าด้วยซ้ำ ..ข้าขอบคุณท่านที่ท่านเก็บข้ามา และสำหรับทุกอย่างที่ท่านทำให้ข้า มันทำให้ข้าไม่อยากจากท่านไปไหนเลย.. ”จือหนาน

 

 

“ ขอบคุณนะ ”

 

 

“ แต่.. ”จือหนาน

 

 

อึ่ก-

 

 

“ ถ้าท่านจากข้าไปล่ะ? ”จือหนาน

 

 

“ ท่านจะเป็นเช่นไร.. เมื่อไม่มีข้าคอยดูแลอยู่ข้างๆ ”จือหนาน

 

 

“ ก็คง.. ทำเท่าที่ทำได้ล่ะนะ ผมไม่เป็นไร ”

 

 

เวลาแบบนี้พูดสุภาพกับเธอคงจะดีที่สุด.. ล่ะมั้ง

 

 

“ แต่สำหรับข้า การที่ไม่มีท่านอยู่ข้างๆมันทำให้ข้าเคว้งคว้าง ข้าไม่อยากกลับประเทศบ้านเกิด ข้ายังอยากที่จะอยู่กับท่านในทุกสถานการณ์ ทั้งที่ข้าคิดแบบนั้น แต่ทำไม… ท่านถึงไม่มองข้าให้มากกว่านี้ ”จือหนาน

 

 

หนาน..

 

 

“ ข้าอยากให้ท่านมองข้ามากกว่านี้ เหมือนที่ในสายตาของข้ามีแต่ท่าน ”จือหนาน

 

 

.. น้ำตาเอ็งจะไหลแล้วหนานนน! 

 

 

“ แต่ทำไม… ท่านถึงไม่เคย.. มองข้าเป็นเหมือนกับผู้หญิงของท่านเลย ”จือหนาน

 

 

อ้าาาา!!! ตอนนี้ผมล่ะอยากจะกรี๊ดในใจจริงๆ

 

 

“ … บอกตรงๆเลยนะ ”

 

 

“ มันมองไม่ได้อ่ะ ”

 

 

“ ….. ” จือหนาน

 

 

อ้าากกกก!! นี่ตูพูดอะไรออกป๊าายยยย!! นี่เอ็งทำผู้หญิงร้องไห้ทั้งน้ำตาหรอวะบี๋ ไอ้ชาติชั่ววว!! แย่ล่ะ ต้องแก้เกม!

 

 

เอาล่ะบี๋ บอกใจจริงออกไปโลด!! ว่าเอ็งรู้สึกยังไง!!

 

 

“ ทำไมล่ะคะบอส.. ข้ามีเสน่ห์ไม่พอหรือ? ข้าต้องเป็นเหมือนกับคุณหนู หรือวิกตอเรียใช่ไหม? ”จือหนาน

 

 

“ ผิดแล้ว กลับกันเลย เป็นเพราะว่าเธอสวยเกินไปไงล่ะหนาน ”

 

 

“ … ”จือหนาน

 

 

อึ้งไปเลยแฮะ

 

 

“ ให้เทียบแล้ว ผมมองว่าพวกเธอทุกคนสวยเท่ากัน แต่สวยคนละแบบ.. ท่ามกลางความสวยเหล่านั้น หนึ่งในใจของผมคือเธอนะหนาน ”

 

 

“ เพราะว่าเธอคอยอยู่กับผมตลอดเวลา ให้กำลังใจ ดูแล และคอยปลอบ ผมดีใจมากเลยนะที่มีเธอเป็นเมดน่ะ ”

 

 

แม้ว่าปกติแล้วผมจะให้เจ้าตัวใส่ชุดพ่อบ้านก็เถอะ

 

 

“ ฮ่ะๆ นอกเรื่องไปไกลเลยแฮะ คือ จริงๆแล้วผมแค่ชื่นชมในความสวยของเธอไม่ได้นานก็เท่านั้นเอง เดี๋ยวหัวใจจะวายเอา ”

 

 

ก็นะ สวยจนหัวใจหยุดเต้นน่ะมีจริงงง!!

 

 

“ ฮ่ะฮ่ะ.. ฮ่าฮ่า.. งี้นี่เอง ”จือหนาน

 

 

“ เอ่อ หนาน? ”

 

 

เธอเข้ามาซบอกผม ก่อนที่จะทำเรื่องเหนื่อความคาดหมายของผมไปไกลลลล

 

 

หนานผลักผมลงบนเตียง ก่อนจะบรรจงจูบผมตามความตั้งใจของเธอ ไม่เหมือนครั้งไหนๆที่เธอทำแบบนี้เพื่อมอบโพชั่นฟื้นฟูให้กับผม ในครั้งนี้ เธอทำตามใจของตัวเองที่โหยหาสิ่งนี้มาโดยตลอด

 

 

“ (จูบ-) ”จือหนาน

 

 

“ อุ่ก-! (จูบ-) ”

 

 

.. จ- จือหนานค้าบ..  ทำไมกระทันหันงี้เนี่ย.. ข- เขินจัง

 

 

หลังจากที่เธอถอนจูบออก หนานได้กอดผมไว้อย่างแน่น ผมที่ไม่รู้ต้องทำไงต่อจึงกอดเธอกลับ นั่นมันทำให้หนานดีใจแบบ.. สุดๆ

 

 

“ สิ่งนี้เป็นรางวัลที่ดีที่สุดเลยค่ะบอส ”จือหนาน

 

 

“ จ้า.. จ้า… ”

 

 

“ บอสคะ.. ”จือหนาน

 

 

“ ค้าบหนาน ”

 

 

“ จากนี้.. เรียกข้าว่าเสี่ยวหนานนะ ”เสี่ยวหนาน

 

 

“ ได้เลยจ้าา ”

 

 

“ เสี่ยวหนาน ”

 

 

นั่นยิ่งทำให้หล่อนกอดแน่นกว่าเดิมอีก ดูเหมือนว่าภายใต้ใบหน้าที่เรียบเฉยนั้นจะเป็นความรู้สึกของสาวน้อยสินะในตอนนี้.. 

 

 

“ น่ารักจัง ”

 

 

อุ้ย- หลุดปาก

 

 

“ รักที่สุดเลยค่ะบอส ”เสี่ยวหนาน

 

 

 

 

ตัดจบตอน

 

 

 

 

 

 

จือหนานมาแรง